Daar heb je dat rare kerkasiel weer.

Sommige kerken menen het recht te hebben uitzetting van uitgeprocedeerde asielzoekers te verhinderen door hen op te vangen in hun kerkgebouw. Zij hopen dat media-aandacht de druk op de politiek zal opvoeren, zodat het vrijwel onmogelijk wordt de uitzetting te laten doorgaan. Maar klopt het kerkasielverhaal wel?

Kerkasiel werd in de 6e eeuw ingevoerd door bisschop Gregorius van Tours. Kerken kregen het recht voortvluchtigen tijdelijk asiel te verlenen om een eerlijk proces te waarborgen. Niet vreemd in tijden waarin op moord de doodstraf stond en de procesgang niet altijd even zorgvuldig was. Die bisschop baseerde zich op wat in de Bijbel staat over vrijsteden. Wanneer iemand een onopzettelijke doodslag had gepleegd, kon hij naar zo’n vrijstad vluchten om aan de bloedwraak te ontkomen en om vervolgens in een eerlijk proces terecht te staan.

Tot in de 17e eeuw werd de kerk als vrijplaats gebruikt. Daarna vernemen we er niets meer van. Totdat het in de laatste jaren van de twintigste eeuw weer nieuw leven werd ingeblazen. In 1978 namen honderd illegale Marokkaanse gastarbeiders hun toevlucht tot de katholieke kerk ‘de Duif’ in Amsterdam. Die actie kreeg veel publiciteit en leidde er uiteindelijk toe dat de Marokkanen in Nederland mochten blijven. Er was ook kritiek. De Telegraaf schreef dat ‘de Duif’ de democratische rechtsgang bruuskeerde met het van stal halen van een achterhaald middeleeuws verschijnsel. Ondanks die kritiek werd sinds die tijd kerkasiel met succes ingezet als drukmiddel. Het langste kerkasiel tot nu toe duurde bijna duizend dagen.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, mogen de autoriteiten gewoon binnenvallen in een kerk. Dat zogenaamde kerkasiel heeft geen enkele juridische status. Wat de overheid niet mag, is een gebedsdienst verstoren. Zolang er een dienst is (en er tijdens die dienst geen criminele feiten plaatsvinden) mag niemand opgepakt worden. De aanbieders van kerkasiel houden daarom met kunst en vliegwerk de schijn op dat er een kerkdienst wordt gehouden, wat veelal niet het geval is… En zo kon het gebeuren dat honderden afgewezen asielzoekers in de loop der jaren in Nederland kerkasiel zochten. In vrijwel alle gevallen kregen ze uiteindelijk een verblijfsvergunning. In sommige gevallen volgde ook nog een algemeen pardon voor bepaalde groepen.

Dat kerken uitgeprocedeerde asielzoekers, die al vele juridische trajecten hebben doorlopen, “asiel” verlenen, heeft ermee te maken dat het gaat om personen met wie gedurende een jarenlang traject van procedure na procedure na procedure een emotionele band is opgebouwd. Dat zorgt voor grote betrokkenheid bij de situatie van de betreffende asielzoeker(s). Het maakt ook blind voor de feiten. En het mag zeker geen reden zijn om een discutabel middel als “kerkasiel” aan te grijpen om ons rechtssysteem buiten spel te zetten.

Als kerken zichzelf serieus zouden nemen, zouden zij zich de vraag moeten stellen of het strookt met de hoge opvatting van een kerkdienst als eredienst (mag door niets en niemand verstoord worden) om deze dan vervolgens te misbruiken als een ordinaire protestsamenkomst. De Raad van Kerken – altijd bereid om de kool en de geit te sparen – noemt kerkasiel (dus het misbruik van de eredienst) in een notitie uit 2021 in “uiterste nood” geoorloofd als uitzetting van asielzoekers dreigt en betrokken asielverleners ervan overtuigd zijn dat deze daardoor in een “levensbedreigende situatie” terechtkomen. Hoezo mogen asielverleners ineens voor rechter spelen? En op dat levensbedreigend is meestal veel af te dingen…

Neem het gezin Babayants uit Oezbekistan. De familie woont inmiddels elf jaar in Nederland en probeert al die tijd een verblijfsvergunning te krijgen. De ouders hebben vier kinderen, van 3 tot 20 jaar oud. Twee kinderen zijn, terwijl de ouders wisten dat hun situatie ongewis was, in Nederland geboren. Ze zitten nu als gezin in een kerk in Kampen. De predikant van die kerk, ds. Boot, wijst op de onveiligheid in het land van herkomst en heeft het over “een trauma voor de kinderen” en “onherstelbare schade in hun ontwikkeling”. Maar is er sprake van ‘levensbedreigend’? Het draait vooral om de inmiddels afgeschaalde onderbouwing van dat rare kerkasiel naar “ernstig bedreigd in kwaliteit van bestaan”. Zou de dominee er niet beter aan doen om, net als van elke burger en van asielzoekers gevraagd wordt – de rechterlijke uitspraken te respecteren?

Het is al lange tijd stil rond dit gezin. Maar de afgelopen weken zoekt men de publiciteit weer. Dus verschenen er korte ANP-persberichten in de hoop dat de media die oppikken en het vuurtje opstoken om de overheid op de knieën te krijgen. Mooie bijvangst is dat het de PVV lastig gemaakt kan worden. En ja hoor, daar kwam de kwestie op het bord van Faber. Die zei ferm dat de asielaanvraag van het gezin is afgewezen en dat ze daarom moeten worden uitgezet.

Geen zee te hoog gaan https://bit.ly/4h2xRmy

Nergens bang voor zijn.

3 wallpapers

#zee #bang #sea #scared #море #хлопнуть #mar #estallido #Meer #Angst #uitdrukkingen #expressions #Ausdrücke #expresiones #выражения

De ZEN ideologie staat in volle belangstelling. Vandaar dat ik hierover iets wilde schrijven.

Trump Grijpt In: Bescherming voor Blanke Afrikaners in Zuid-Afrika.

Het is een verhaal dat rechtstreeks uit een dystopische roman lijkt te komen, maar helaas is het bittere realiteit: blanke Zuid-Afrikanen, de Afrikaners, worden in hun eigen land systematisch gediscrimineerd en van hun rechten beroofd. En nu heeft de Zuid-Afrikaanse regering een wet aangenomen die het mogelijk maakt om grond, huizen en boerderijen van blanke burgers af te pakken, simpelweg omdat ze blank zijn. Dit is geen fictie, dit is pure, onverbloemde rassendiscriminatie.

Gelukkig is er iemand die hier niet langer naar wil toekijken: Donald Trump. De voormalige Amerikaanse president heeft een nieuw decreet uitgevaardigd dat niet alleen alle hulp aan Zuid-Afrika stopzet, maar ook Afrikaners de mogelijkheid biedt om als vluchtelingen naar de Verenigde Staten te komen. Het is een krachtig signaal aan het adres van de Zuid-Afrikaanse regering: dit gedrag is onacceptabel.

Voor wie het niet weet: Afrikaners zijn de blanke inwoners van Zuid-Afrika, vaak afstammelingen van Nederlandse kolonisten. Al jarenlang zijn zij het slachtoffer van gruwelijke misdaden, bekend als de Plaasmoorden. Boeren en hun families worden op hun eigen land vermoord, vaak op de barbaarste manieren. De Zuid-Afrikaanse overheid doet weinig tot niets om deze misdaden te stoppen. Sterker nog, ze lijkt het geweld te tolereren, zo niet aan te moedigen.

En nu is er dan de nieuwe onteigeningswet. Deze wet maakt het mogelijk om grond van blanke Zuid-Afrikanen af te nemen en te herverdelen onder zwarte burgers. Het is een schrijnend voorbeeld van hoe rassendiscriminatie in de 21e eeuw nog steeds bestaat. Blanke Zuid-Afrikanen worden gestraft voor hun huidskleur.

Donald Trump heeft altijd duidelijk gemaakt dat hij een voorvechter is van rechtvaardigheid en gelijke rechten voor iedereen, ongeacht ras of afkomst. Zijn nieuwe decreet is daar een krachtig bewijs van. Door alle hulp aan Zuid-Afrika stop te zetten, stuurt hij een duidelijk signaal: de Verenigde Staten zullen geen land steunen dat zijn eigen burgers op basis van hun ras onderdrukt.

Maar Trump gaat verder. Hij biedt Afrikaners de mogelijkheid om als vluchtelingen naar de VS te komen. Het is een humanitaire daad die laat zien dat Amerika nog steeds een baken van hoop kan zijn voor mensen die elders worden vervolgd. Voor veel Afrikaners, die al jarenlang in angst leven, kan dit decreet een reddingsboei betekenen.

De Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa heeft de nieuwe wet verdedigd, waarbij hij stelt dat het doel is om raciale verschillen in grondbezit weg te nemen. Maar laten we duidelijk zijn: dit is geen rechtvaardigheid, dit is wraak. Het afpakken van grond van blanke burgers, simpelweg omdat ze blank zijn, is geen oplossing voor de problemen van het verleden. Het is een daad van haat die alleen maar meer verdeeldheid zaait.

Ramaphosa’s opmerking dat Zuid-Afrika "zich niet laat pesten" is ronduit schaamteloos. De enigen die hier gepest worden zijn zijn blanke burgers. Zie die idioot dat zelf niet?

De situatie in Zuid-Afrika is een schrijnend voorbeeld van hoe rassendiscriminatie nog steeds bestaat in onze moderne wereld. Het feit dat blanke burgers worden gestraft voor hun huidskleur is onacceptabel en verdient onze volle aandacht.

Donald Trump’s besluit om in te grijpen is een stap in de goede richting. Het is een duidelijk signaal dat rassendiscriminatie, in welke vorm dan ook, niet getolereerd zal worden. De vraag is: wanneer doet Nederland nadrukkelijk hetzelfde? Dit zijn nazaten van onze burgers waar we het hier over hebben!

Slimste dieren: Olifant https://bit.ly/3CHSfuY

Net als apen beschikken ook olifanten over een prima geheugen.
Olifanten scoren beter op zaken zoals redding en empathie.
Zo staan deze dieren bekend als bijzonder meelevend met dieren uit de groep. Onderzoekers hebben gezien dat olifanten tijdens hun vlucht stopten om een andere olifant – die in een put was gevallen – te helpen.
Wie heeft niet de beelden gezien van de rouwende olifanten in Dierenpark Emmen?
De hele groep was ontdaan na het overlijden van een moederolifant en haar jong.
Sterker nog, de olifanten dompelden zich onder in rouw.

Bijzonder is ook dat een kudde olifanten een cultureel geheugen opbouwt.
Dit houdt in dat bepaalde ervaringen van generatie op generatie overgaan.
Als een kudde door mensen is opgejaagd, dan zal ook het nageslacht – hoewel dat nooit met die mensen in aanraking is geweest – angstig zijn voor mensen.

3 wallpapers

#olifant #dieren #слон #животные #elefante #animales #Elefant #Tiere #elephant #animals

PVV-minister Faber ‘bewijst hiermee dat Nederland is afgezakt tot een obscuur en griezelig landje’

PVV-minister Faber verwerpt het bezwaar van David Icke tegen de verlenging van zijn inreisverbod omdat hij weigert een inhoudelijke discussie te voeren over de ‘juistheid’ van zijn gedachtegoed.

Alleen totalitaire systemen hebben angst dat kritiek het vertrouwen in de macht ondermijnt, zegt jurist Jeroen Pols. “In een vrije samenleving gaat alleen de rechter over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, een minister heeft daar niets van te vinden.”

De minister bewijst hiermee nogmaals dat Nederland is afgezakt tot een obscuur en griezelig landje dat ongewenste meningen keihard onderdrukt, benadrukt Pols.

‘Aangezien u in uw bezwaar aangeeft geen discussie aan te willen gaan over de juistheid van uw gedachtegoed en u dus ook niet ingaat op mijn uitgebreide motivering dat en waarom u door uw gedrag en het uitdragen van uw opvattingen een gevaar voor de openbare orde vormt, zie ik ook hierin geen reden om niet terug te verwijzen naar mijn uitgebreid gemotiveerde beslissing op dit punt’, schrijft de minister in een brief. Uit de beoordeling blijkt volgens haar dat zijn bezwaar ‘ongegrond is’.

Jurist Jacob van der Veer wijst erop dat het woord ‘ondermijning’ steeds vaker door de Nederlandse overheid wordt gebruikt bij mensen zoals Icke, die niets strafbaars gedaan heeft, maar die vanwege zijn opvattingen uit de samenleving geweerd moet worden, in zijn geval door middel van een inreisverbod.

“Als je dit een paar jaar geleden gezegd zou hebben, zou je voor gek verklaard worden, maar nu gebeurt het dus gewoon,” aldus Van der Veer.

“Beseft de minister van Asiel en Integratie wel dat ze met dit soort maatregelen zelf de rechtstaat ondermijnt – en in georganiseerd verband nog wel?” vraagt hij.

De hetzers tegen sociale media zijn net zo kansloos als vroeger de tegenstanders van de boekdrukkunst.

Telkens wanneer er nieuwe media opduiken, krijgen onze elites last van hun veldwachtersreflex: omdat ze bang zijn voor verlies van hun opiniemonopolie.

Wie graag herinnerd wil worden als een visionaire redenaar, kan maar beter geen ex-commando en ex-bajesklant zijn met een reputatie als drankorgel en vrouwenverslinder. Ook helpt het niet als je jarenlang bent achtervolgd door het gerucht dat je een weigerachtige minnares van het balkon van je kantoor hebt geduwd.

Toch heeft de in 2003 overleden omroepbaas en ‘Mister Veronica’ Rob Out – want over hem hebben we het – tenminste één keer in zijn leven memorabele woorden gesproken. Dat was op 31 augustus 1974, toen Radio Veronica – destijds nog opererend vanaf een zendschip op de Noordzee – door nieuwe wetgeving werd gedwongen haar uitzendingen te staken. Dat er al in 1976 een doorstart zou komen als Hilversumse omroep wist toen nog niemand; alles leek definitief over en voorbij.

Terwijl de laatste minuten van Radio Veronica wegtikten, probeerde Out het verdwijnen van zijn zeezender – Neerlands eerste commerciële radiostation – in een historisch kader te plaatsen.

‘Duizenden jaren geleden,’ sprak hij met een duidelijke hoorbare snik in zijn stem, ‘ontdekte de mens hoe hij vuur kon maken. Hij is waarschijnlijk verbrand door zijn medemensen. Hij was een boosdoener, een piraat. Maar vanaf dat moment beschikten mensen over vuur om zich warm te houden, licht te maken en zelf voedsel te koken. Eeuwen later vond iemand het wiel uit. Hij is waarschijnlijk gevierendeeld op de pijnbank. Hij liet een geschenk na dat niet begrepen werd, maar de wegen naar alle delen van de wereld opende. Door alle eeuwen heen zijn er mensen geweest die de stoot gaven tot nieuwe ontwikkelingen. Met als enige wapen hun denkvermogen en hun creativiteit.

De woorden van Out waren – eerlijk is eerlijk – grotendeels ontleend aan de beroemde roman The Fountainhead (1943) van Ayn Rand, maar ze leken inderdaad goed aan te sluiten bij de inspanningen die de verzuilde omroepen jarenlang hadden gepleegd om hun succesvolle concurrent Veronica het zwijgen op te leggen. Ons publieke omroepbestel, had Out er nog aan toe kunnen voegen, stond eigenlijk al van aanvang aan in het teken van angst voor nieuwigheden. Want was iedereen blij toen de legendarische Haagse ingenieur en fabrikant Hanso à Steringa Idzerda op 6 november 1919 – met een zender van eigen makelij – Neerlands eerste radio-uitzending verzorgde?

Welnee. Vooral de politieke en godsdienstige elites die destijds in Nederland de lakens uitdeelden, hadden zware bedenkingen. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als in radio-uitzendingen zomaar dansmuziek ten gehore werd gebracht? Zedenverwildering lag op de loer.

Ook was het natuurlijk niet de bedoeling dat de eigen protestantse, katholieke of socialistische achterban via de radio zou worden geconfronteerd met de opvattingen van ‘andersdenkenden’. Om nog maar te zwijgen van het gevaar dat polemische redenaars de relaties met bevriende staatshoofden zouden kunnen verstoren.

Niets leek derhalve dringender dan beheersing en controle. Een speciaal ‘Radioreglement’ liet er in 1930 geen misverstand over bestaan: voor een ‘zendmachtiging’ kwamen alleen organisaties in aanmerking die konden aantonen ‘dat zij in zodanige mate gericht zijn op de bevrediging van de in het volk levende culturele of godsdienstige behoeften, dat hare uitzendingen uit dien hoofde geacht kunnen worden van algemeen nut te zijn’. Vijf organisaties voldeden aan die eis. Ze werden verdeeld over een christelijke radiozender (KRO en NCRV) en een niet-christelijke radiozender (AVRO en VARA, aangevuld met de kleine VPRO).

Elites die bang zijn dat burgers zomaar gaan zeggen wat ze op hun lever hebben en die, zodra er een nieuw massamedium opduikt, niets beters kunnen bedenken dan beheersing, controle en desnoods wettelijke verboden: waar doet die veldwachtersreflex aan denken?

Misschien wel aan Volkskrant-hoofredacteur Pieter Klok, die onze politici onlangs opriep om ‘op te staan tegen sociale media’.

Of aan literair-historicus en publicist René van Stipriaan, die in Trouw pleitte voor ‘schone sociale media’ die voldoen aan ‘Europese democratische staatsrechtelijke normen’.

Of aan de gereformeerde theoloog Ad de Bruijne, die in het Nederlands Dagblad schreef dat wie nu nog X gebruikt, ‘medeplichtig wordt aan de vernietiging van vrijheid en democratie’.

Of aan D66-prominent Kees Verhoeven, die bij EenVandaag een verbod van X bepleitte.

Het is elke keer hetzelfde autoritaire liedje, dat waarschijnlijk voor het eerst werd gezongen in het Vaticaan, toen de boekdrukkunst haar intrede deed.

Links scheurt zelf democratie aan flarden.
(Door: Nausicaa Marbe)

Honderden hysterische Hamasterroristen die drie gebroken jonge vrouwen agressief omsingelen: de beelden van de gijzelaarsoverdracht in Gaza waren schrikbarend. Maar ze toonden niet alleen horror ver van Europa. Ze zijn bijna symbolisch voor de aftakeling van het Westen dat verkeerde prioriteiten stelt en zijn burgers niet kan beschermen tegen hen die ze willen afslachten.

De drie vrouwen belandden gelukkig in veilige Israëlische handen. Maar ze moesten ook last minute doodsangsten doorstaan, daar zorgden de Hamasbruten voor. Dit was geen afsluiting van een hoofdstuk, maar een vooruitblik. Wat er in Gaza zal gebeuren weten we niet, maar dat Hamas en hun doelen op goodwill van links West-Europa kunnen rekenen, zien we elke dag. Dat zal het culturele en bestuurlijke establishment hier in alle toonaarden ontkennen, schermend met wetgeving tegen terreursteun, afzweringen van geweld en ontkenningen van antisemitisme.