De Volvo met de blauwe lichten.
Mijn naam is Kylian, en ik heb een verhaal te vertellen over een dag die ik nooit zal vergeten. Het was ergens rond 2005, een tijd waarin ik nog met trots het uniform van de Nederlandse politie droeg. We waren regelmatig te vinden op de snelwegen, achter het stuur van onze vertrouwde witte Volvo, versierd met de kenmerkende oranje en blauwe strepen en de blauwe flitslampen op het dak. Een blikvanger, die autoriteit uitstraalde en de weggebruiker deed schrikken, of juist nieuwsgierig maakte.
Het was een zonnige dag, en we patrouilleerden op de A2, richting Maastricht. De snelweg lag er rustig bij, totdat we ingehaald werden door een voertuig dat zich schijnbaar niets aantrok van de wettelijke snelheidslimiet van 120 kilometer per uur. Mijn collega en ik wisselden een blik uit – daar gingen we dan.
We gaven gas, de sirene bleef stil, we volgden de snelheidsduivel. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer we verbaasd raakten. Het bleek een Citroën 2CV te zijn, het zogenaamde ‘lelijke eendje’, dat met een schrikbarende snelheid van bijna 180 kilometer per uur over de snelweg scheurde.
Een stopteken geven was de enige optie. En tot onze verbazing werd er gehoor aan gegeven. Ik stapte uit, liep naar de bestuurder, die zijn raam al had opengezet en, voordat ik mijn mond kon openen, sprak hij: "Jezus christus zeg, jullie moeten toch wel haast gehad hebben dat jullie zo verrekte hard reden."
Ik kon mijn lachen nauwelijks inhouden. "Hoe hadden we u anders staande moeten houden, meneer?" vroeg ik met een glimlach.
Wat volgde was een ongewoon, maar uiterst vriendelijk gesprek. De bestuurder bleek een fervent autoliefhebber te zijn, die zijn bescheiden 2CV had voorzien van een dikke Amerikaanse V8 motor. Een vreemde combinatie, maar blijkbaar een succesvolle. Hij vertelde met passie over zijn creatie, de aanpassingen die hij had gedaan en de pure vreugde die hij ervoer achter het stuur.
Natuurlijk, de overtreding kon niet onbestraft blijven. De bestuurder kreeg een forse boete opgelegd, een rijverbod en de officier van justitie besloot tot een educatieve maatregel. De man werd gedwongen om deel te nemen aan een cursus die hem de gevaren van te hard rijden moest bijbrengen. Ik weet niet of hij deze les echt ter harte heeft genomen, maar het was zeker een leerzaam moment, zowel voor hem als voor mij.
Die dag op de A2 leerde me dat zelfs de meest onwaarschijnlijke voertuigen in staat zijn tot spectaculaire prestaties. Het leerde me ook dat een vriendelijke benadering, zelfs in een situatie waarin de wet wordt overtreden, veel kan betekenen. En hoewel het blauw van de flitslampen en de sirene de autoriteit van de politie vertegenwoordigden, was het vooral mijn eigen hart, de nieuwsgierigheid en de wens om te begrijpen, dat die ontmoeting onvergetelijk maakte.
De Volvo met de blauwe lichten, ze is niet meer in dienst. De oranje en blauwe strepen zijn vervaagd, en de blauwe flitslampen branden niet meer. Ze staat als dagelijks vervoer op mijn oprit.
Maar de herinnering aan de 2CV met de brul van een Amerikaanse V8, die dag op de A2, die blijft.
De Volvo met de blauwe lichten.
Mijn naam is Kylian, en ik heb een verhaal te vertellen over een dag die ik nooit zal vergeten. Het was ergens rond 2005, een tijd waarin ik nog met trots het uniform van de Nederlandse politie droeg. We waren regelmatig te vinden op de snelwegen, achter het stuur van onze vertrouwde witte Volvo, versierd met de kenmerkende oranje en blauwe strepen en de blauwe flitslampen op het dak. Een blikvanger, die autoriteit uitstraalde en de weggebruiker deed schrikken, of juist nieuwsgierig maakte.
Het was een zonnige dag, en we patrouilleerden op de A2, richting Maastricht. De snelweg lag er rustig bij, totdat we ingehaald werden door een voertuig dat zich schijnbaar niets aantrok van de wettelijke snelheidslimiet van 120 kilometer per uur. Mijn collega en ik wisselden een blik uit – daar gingen we dan.
We gaven gas, de sirene bleef stil, we volgden de snelheidsduivel. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer we verbaasd raakten. Het bleek een Citroën 2CV te zijn, het zogenaamde ‘lelijke eendje’, dat met een schrikbarende snelheid van bijna 180 kilometer per uur over de snelweg scheurde.
Een stopteken geven was de enige optie. En tot onze verbazing werd er gehoor aan gegeven. Ik stapte uit, liep naar de bestuurder, die zijn raam al had opengezet en, voordat ik mijn mond kon openen, sprak hij: "Jezus christus zeg, jullie moeten toch wel haast gehad hebben dat jullie zo verrekte hard reden."
Ik kon mijn lachen nauwelijks inhouden. "Hoe hadden we u anders staande moeten houden, meneer?" vroeg ik met een glimlach.
Wat volgde was een ongewoon, maar uiterst vriendelijk gesprek. De bestuurder bleek een fervent autoliefhebber te zijn, die zijn bescheiden 2CV had voorzien van een dikke Amerikaanse V8 motor. Een vreemde combinatie, maar blijkbaar een succesvolle. Hij vertelde met passie over zijn creatie, de aanpassingen die hij had gedaan en de pure vreugde die hij ervoer achter het stuur.
Natuurlijk, de overtreding kon niet onbestraft blijven. De bestuurder kreeg een forse boete opgelegd, een rijverbod en de officier van justitie besloot tot een educatieve maatregel. De man werd gedwongen om deel te nemen aan een cursus die hem de gevaren van te hard rijden moest bijbrengen. Ik weet niet of hij deze les echt ter harte heeft genomen, maar het was zeker een leerzaam moment, zowel voor hem als voor mij.
Die dag op de A2 leerde me dat zelfs de meest onwaarschijnlijke voertuigen in staat zijn tot spectaculaire prestaties. Het leerde me ook dat een vriendelijke benadering, zelfs in een situatie waarin de wet wordt overtreden, veel kan betekenen. En hoewel het blauw van de flitslampen en de sirene de autoriteit van de politie vertegenwoordigden, was het vooral mijn eigen hart, de nieuwsgierigheid en de wens om te begrijpen, dat die ontmoeting onvergetelijk maakte.
De Volvo met de blauwe lichten, ze is niet meer in dienst. De oranje en blauwe strepen zijn vervaagd, en de blauwe flitslampen branden niet meer. Ze staat als dagelijks vervoer op mijn oprit.
Maar de herinnering aan de 2CV met de brul van een Amerikaanse V8, die dag op de A2, die blijft.
English
Dutch
