Op de kade langs de Houtribsluizen bij Lelystad liggen ruim veertig plezierboten die door eigenaren in het IJsselmeer en Markermeer zijn achtergelaten en tot zinken zijn gebracht. "De meesten zijn in coronatijd gekocht en daarna gedumpt omdat mensen ervan af wilden", zegt Harrie Pasterkamp van Rijkswaterstaat. Op een aantal boten is te zien dat er brand is geweest. Rijkswaterstaat sluit niet uit dat de eigenaren dat bewust hebben gedaan. De meeste boten zijn in de buurt van vaarroutes uit het water gehaald. "Ze hinderden het scheepvaartverkeer op de meren", legt Pasterkamp uit.'Dumpen gebeurt al jaren' Dat mensen hun afgedankte plezierboot dumpen in één van de meren gebeurt volgens Pasterkamp al jaren, maar de toename na de coronatijd was volgens hem opvallend. Volgens hem vonden mensen het leuk om te varen, maar hadden ze niet gedacht aan de verantwoordelijkheden die je als booteigenaar hebt. Zo moet je een boot verzekeren, een ligplaats regelen en ook onderhouden. "Zoiets kost enige moeite en vooral ook geld." Er zijn ook andere redenen waarom mensen van hun boot af willen. Als voorbeeld noemt Pasterkamp dat mensen hun boot hebben afgedragen aan Rijkswaterstaat nadat ze door de reddingsmaatschappij tijdens een storm van boord zijn gehaald. "Wij varen nooit meer op het IJsselmeer", was hun reactie.Kosten moeilijk te verhalen Het afvalverwerkingsbedrijf Remondis ruimt de wrakken op. Dat is voor boten die van polyester zijn gemaakt niet zo moeilijk. Een grote grijper breekt deze kunststof boten in stukken en dropt ze in containers. Bij de boten van staal gaat dat anders. "Volgende week komt er een speciale snijder", zegt medewerker Remco Janssen. "We proberen zoveel mogelijk te recyclen", zegt hij. In Lelystad worden daarom de boten gestript en in stukken gezaagd. Dat levert een hoop oud ijzer op. Verschillende metaalsoorten worden van elkaar gescheiden. Ook de kunststoffen worden voor zover dat kan gerecycled. Het oud ijzer levert geld op. Hoeveel precies is niet te zeggen. "Lang niet genoeg om uit de kosten te komen", zegt Harrie Pasterkamp. Het liefst willen ze de kosten van het opruimen verhalen op de eigenaren. Maar die zijn spoorloos. Ondanks dat er op sommige boten nog namen staan, zijn ze niet te achterhalen. "Dit soort plezierboten staan niet geregistreerd", zegt Pasterkamp.