- Wie is hier nou de baas: de minister of de links activistische ambtenaar ?
De overheid slokt jaarlijks 156 miljard euro op, maar wie stuurt de ministeries eigenlijk aan? Annabel Nanninga legt in haar scherpe column bloot hoe activistische ambtenaren zich steeds openlijker keren tegen hun eigen bewindspersonen. Van Buitenlandse Zaken tot Asiel en Migratie: beleidsmedewerkers nemen standpunten in, lekken staatsgeheimen en noemen hun eigen regering ‘medeplichtig aan oorlogsmisdaden’. Sinds wanneer bepaalt de ambtenaar het beleid in plaats van de minister ?
Als ambtenaren zóveel tijd hebben om te demonstreren, activistische brieven te schrijven en rode verf te gooien, dan is het tijd om de bezem door de bureaucratie te halen. Minder ambtenaren, minder bemoeienis, minder belastinggeld verspild aan mensen die liever politiek bedrijven dan beleid uitvoeren.

VVD moet de spiegel zoeken: Na 14 jaar wanbeleid zijn asielproblemen nu niet Fabers schuld.

De VVD lijkt het maar niet te begrijpen. Na 14 jaar onder leiding van Mark Rutte, waarin de partij de portefeuille Asiel en Migratie stelselmatig heeft laten versloffen, zouden ze nu beter een toontje lager zingen. Het is ronduit hypocriet om na die desastreuze nalatigheid nu hardop kritiek te hebben op minister Marolein Faber (PVV). Denken ze echt dat de rechtse kiezer gek is? Iedereen met een beetje verstand snapt dat je in vijf maanden tijd het logge schip dat asielbeleid heet, niet zomaar kunt keren.

Minister Faber presenteert nu de contouren van wat het strengste asielbeleid ooit moet worden. Dit kabinet, met een duidelijk mandaat van de kiezer om orde op zaken te stellen, heeft de eerste stappen gezet. Vrijdag zal de ministerraad haar plannen bespreken, waaronder drie cruciale wetten: de asielnoodmaatregelenwet, de wet twee statusstelsel en de wet terugkeer en vreemdelingenbewaring.

Dit zijn geen kleine maatregelen. Door het afschaffen van asielvergunningen voor onbepaalde tijd en het terugbrengen van verblijfsvergunningen van vijf naar drie jaar, stuurt Nederland een krachtig signaal: onze deur staat niet meer wagenwijd open. Tegelijkertijd wordt de juridische houdbaarheid van de maatregelen nog onderzocht. Maar wat doet de VVD? Zij kiezen ervoor om vanuit hun comfortabele achterbank te blijven morren. Iedereen met gezond verstand wordt een beetje moe van het ontevreden riedeltje van Dilan Yesilgoz die vindt dat het allemaal te lang duurt.

Laten we even terugkijken. De afgelopen 14 jaar heeft de VVD talloze kansen gehad om orde op zaken te stellen. Wat hebben ze gedaan? Het asieldossier werd verwaarloosd, de grenzen bleven wagenwijd open en iedere poging tot strenger beleid werd ofwel afgezwakt ofwel weggemoffeld in een web van bureaucratie. Hoe durven ze nu kritiek te leveren? Dit is de klassieke VVD-manier: problemen laten sudderen tot ze exploderen en daarna de schuld bij iemand anders leggen.

De rechtse kiezer prikt hier doorheen. Ze zien dat Faber oprecht probeert het roer om te gooien, maar geconfronteerd wordt met een erfenis van VVD-wanbeleid. Hoe kan iemand verwachten dat Faber binnen vijf maanden reparaties uitvoert voor een probleem dat de VVD in meer dan een decennium heeft verwaarloosd? Dat is niet alleen onrealistisch, maar ook ronduit oneerlijk.

PVV-leider Geert Wilders heeft gelijk dat hij druk zet op zijn eigen minister én de coalitie. De kiezer heeft gestemd voor een streng asielbeleid, en dat moet worden uitgevoerd. Maar de VVD en NSC (CDA 2.0) moeten beseffen dat deze maatregelen tijd kosten. Faber werkt aan wetgeving die robuust genoeg is om juridische toetsingen te doorstaan en daadwerkelijk effect heeft op de instroom. Dat is een proces dat zorgvuldigheid vereist.

Als dit kabinet er niet in slaagt om de asielinstroom substantieel terug te dringen, zal dat niet aan Faber liggen, maar aan de nalatigheid van partijen als de VVD die jarenlang geen enkele daadkracht hebben getoond. De VVD moet stoppen met haar selectieve verontwaardiging en eindelijk verantwoordelijkheid nemen voor de puinhoop die ze hebben achtergelaten.

Dit is het moment waarop Nederland moet kiezen: steunen we minister Faber in haar poging om orde op zaken te stellen, of blijven we hangen in de schaduwen van 14 jaar VVD-wanbeleid? Eén ding is zeker: de rechtse kiezer is klaarwakker en laat zich niet misleiden door hypocriete krokodillentranen.

Mona Keijzer (BBB) pakt door: Minister schrapt eis voor nestvoorzieningen bij nieuwbouw.

Mona Keijzer laat er geen gras over groeien! De minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft besloten om de door het vorige kabinet aangekondigde eis om nestvoorzieningen te plaatsen voor beschermde diersoorten, zoals de huismus, gierzwaluw en vleermuis, bij nieuwbouw en renovatie te schrappen. En dat is goed nieuws voor iedereen die vindt dat woningbouw niet verder belast moet worden door eindeloze regels en verplichtingen. Dit is een prachtig voorbeeld van haar nieuwe programma STOER — Schrappen van Tegenstrijdige of Overbodige Eisen en Regelgeving — waarmee ze eindelijk eens door de regelwoud gaat met de kettingzaag in plaats van de pincet.

Op X schreef Keijzer: „We schrappen de eis om bij nieuwbouw en renovatie verblijfsvoorzieningen te plaatsen voor beschermde diersoorten als de huismus en vleermuis. Dit is een voorbeeld van het programma STOER.” En dat is precies waar het aan ontbrak in het beleid van de afgelopen jaren. Eindelijk iemand die begrijpt dat al die regels ons alleen maar tegenhouden in plaats van vooruithelpen.

De eis werd ooit ingevoerd door het vorige kabinet, zogenaamd om de biodiversiteit te beschermen. Maar in de praktijk leidde het alleen maar tot meer bureaucratie, vertragingen en stijgende kosten voor nieuwbouwprojecten. De nieuwe regering heeft afgesproken om geen nieuwe duurzaamheidseisen te stellen aan woningbouw, en dit besluit van Keijzer is een eerste stap om die belofte ook daadwerkelijk waar te maken.

Natuurlijk zijn de linkiewinkies op X meteen in de kramp geschoten. „Begrijp dat dit, zoals te verwachten, symboolpolitiek is voor wat betreft bouwen (gaat niet sneller door afschaffen). Tegelijkertijd onderstreept het de standpunten van BBB: de haat tegen dieren is niet beperkt tot het platteland,” schreef een van hen. Tja, wat kunnen we anders verwachten? Het zijn weer de bekende huilstruiken die overal problemen zien, behalve bij hun eigen belachelijke regelgeving die alles vertraagt en duurder maakt.

Het schrappen van deze eis is onderdeel van een bredere aanpassing in het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl). Er komen ook andere wijzigingen aan. Zo zijn bijvoorbeeld de regels voor vergunningvrij bouwen verduidelijkt. Het wordt duidelijker dat er geen technische vergunning meer aangevraagd hoeft te worden voor zaken als het installeren van zonnepanelen of rolluiken. Dit soort aanpassingen zijn broodnodig, want waarom zou je voor elk wissewasje een vergunning moeten aanvragen? De nieuwe regels gaan vanaf 1 januari 2025 in, en dat betekent meer vrijheid en minder bureaucratische rompslomp voor de bouwsector.

Het is simpel: Nederland heeft huizen nodig, en snel ook. We kunnen ons niet langer permitteren om bouwprojecten eindeloos te vertragen door alle mogelijke regelgeving die politici in het verleden hebben verzonnen om zich beter te voelen. Mona Keijzer laat zien dat ze begrijpt wat er nodig is om Nederland weer in beweging te krijgen. Minder regels, minder vertraging, en meer huizen voor de mensen die ze hard nodig hebben. Dat is pas STOER beleid!