Gratis ov voor minima in deel Zuid-Holland.

Noord-Holland en Utrecht laten kinderen al gratis reizen, net als diverse grote steden.

Zuid-Hollanders die moeten rondkomen van een heel laag inkomen, kunnen over een paar maanden in de daluren gratis gebruikmaken van het openbaar vervoer in een deel van de provincie. Het provinciebestuur verwacht komende zomer te kunnen beginnen met een proef, waarvoor 2,5 miljoen euro per jaar beschikbaar is.

De proef geldt alleen voor de ov-concessies waarvoor de provincie opdrachtgever is. De NS-treinen en de bussen, metro’s en trams rond de steden Den Haag en Rotterdam vallen daarbuiten. De Metropoolregio Rotterdam Den Haag (MRDH) organiseert het ov in en om die twee grote steden. ‘Geldigheid in het MRDH-gebied en de treinen op het hoofdrailnet van de NS is financieel en organisatorisch niet haalbaar’, aldus VVD-gedeputeerde Frederik Zevenbergen (openbaar vervoer)

De Zuid-Hollandse fracties van GroenLinks-PvdA, VVD, BBB en CDA hebben in hun coalitieakkoord afgesproken tussen 2025 en 2029 een proef voor minima te bekostigen, bij voorkeur in de hele provincie. Het kostte Zevenbergen nogal wat tijd om deze afspraak uit te werken, ook omdat hiervoor de hulp van gemeenten nodig is.

De provincie heeft nu besloten het beschikbare geld te verdelen over de gemeenten op basis van cijfers van het CBS over sociale minima. ‘De gemeenten kunnen zelf bepalen welke inkomensgrens ze hanteren en indien nodig aanvullend eigen middelen reserveren bij het hanteren van een ruimere doelgroep.’ De gedeputeerde stelt een Dal Vrij-product voor, wat betekent dat buiten de ochtendspits en in het weekend gratis gereisd kan worden.

De provincie Limburg is ook bezig met een regeling voor gratis ov voor mensen met een minimuminkomen. Limburg heeft de invoering echter moeten uitstellen, omdat gemeenten het aanvraagproces niet op zich willen nemen. Noord-Holland en Utrecht laten kinderen al gratis reizen, net als diverse grote steden.

Nationaal Archief haalt duizenden namen uit collaboratieregister WO II

Het Nationaal Archief heeft in de afgelopen week 25.000 namen van de lijst met mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog mogelijk met de nazi's samenwerkten gehaald. Het gaat om mensen van wie onduidelijk is waarom ze na de oorlog zijn onderzocht.

Het Nationaal Archief heeft namen verwijderd van mensen die wel in de online kaartenbak staan, maar van wie geen dossier in het oorlogsarchief zit. Daardoor is onduidelijk waarom ze zijn onderzocht. Zo zou het kunnen dat ze geen dader, maar juist getuige of slachtoffer waren in een zaak. Het is ook mogelijk dat besloten is om iemand niet te vervolgen of dat een dossier simpelweg is zoekgeraakt.

Op de lijst zouden namen moeten staan van mensen die na de Tweede Wereldoorlog zijn onderzocht vanwege mogelijke samenwerking met de Duitsers.

Eerder werd bekend dat mogelijk ook dodelijke slachtoffers van de nazi's op de lijst met 425.000 namen staan. "Er zitten ook dossiers in het archief van mensen bij wie al snel duidelijk was dat die verdenking onterecht was en we weten dat er indertijd bij het opstellen van de dossiers in het archief fouten kunnen zijn gemaakt", zei minister Eppo Bruins (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) daar maandag over.

Het namenregister van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) is vorige week gepubliceerd op de website van het project Oorlog voor de Rechter. De namenlijst zou volledig openbaar worden en deels digitaal te bekijken zijn. Maar na een waarschuwing van de Autoriteit Persoonsgegevens is dat uitgesteld. Het uitgebreide oorlogsarchief blijft daarom tot 1 januari 2026 beperkt openbaar.

Onbegrijpelijk dat het woord ‘radicaal’ alleen in gebruik is voor rechtse partijen.

In ‘kwaliteitskranten’ wordt volop gewaarschuwd voor het gevaar van radicaal-rechts. Voor links lijken andere regels te gelden. Het is naïef om te denken dat alleen rechtse partijen schade kunnen toebrengen aan de democratie, schrijft Afshin Ellian.

Horen jullie de voetstappen van het fascisme niet? Deze waarschuwing kregen we te horen van de progressieven die in 2024 de verkiezingen verloren. En radicaal-links? De Franse president Emmanuel Macron nam in 2024 wellicht de grootste gok van zijn politieke leven om het parlement te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Het pakte voor hem en voor Frankrijk desastreus uit. Kleis Jager schreef in zijn realistische artikel over de winnaar van de Franse verkiezingen dat de linkse agitator Jean-Luc Mélenchon mikt op chaos.

Het linkse establishment in de media gebruikt het woord ‘radicaal’ alleen voor (uiterst) rechtse partijen. EW Magazine kwalificeerde Jean-Luc Mélenchon (72) terecht als de leider van links-radicalen. Mélenchons NFP bestaat uit een gelegenheidscoalitie van socialisten, groenen, communisten en het radicale La France insoumise. Mélenchon had en heeft enorme bewondering voor linkse despoten als Lenin, Castro en Chávez.

Nederlandse ‘kwaliteitskranten’ zien de werkelijkheid voortdurend over het hoofd. Geerten Waling interviewde afgelopen jaar de Canadese oud-politicus, intellectueel en journalist Michael Ignatieff over actuele vraagstukken. Ook ik had een paar jaar geleden een uitvoerig gesprek met Ignatieff. Hij is een zachte liberaal, zoekend naar de balans tussen politiek handelen en zijn eigen idealen. Ligt het probleem van de liberale democratie aan de flanken van uiterst-links en -rechts? Ignatieffs antwoord is leerzaam, ook voor Frans Timmermans:

Dat is eigenlijk een andere manier om te zeggen dat het probleem juist in het politieke midden ligt. Voor mijn progressieve vrienden hier in Nederland zal dit voelen als een schok, maar ik heb geen probleem met Geert Wilders. En ook niet met Marine Le Pen in Frankrijk of met de partij AfD in Duitsland. Mits, en dat is heel belangrijk, ze de Grondwet respecteren. Je hoeft niet dol te zijn op hun partijprogramma of hun retoriek, maar ze hebben het recht om te zeggen wat ze zeggen. Zolang ze de spelregels van het democratische spel maar volgen. Die zijn niet abstract, maar juist heel duidelijk. Je mag geen geweld gebruiken om je politieke doelen te bereiken en je moet accepteren dat je verkiezingen ook kunt verliezen.

Het probleem ligt dus in het politieke midden. Dat was precies het onderwerp van ons gesprek bij het Cleveringadiner. Toen stelde ik hem de volgende vraag: kun je in naam van alle mensen in Canada een ongelimiteerde uitnodiging sturen naar heel Afrika en het Midden-Oosten? Het antwoord was en is nee. Zodra je het vreemdelingenrecht beperkt, kom je inhumaan en harteloos over. En dus benadrukte Ignatieff, om misverstanden te voorkomen, en ik zal dat hier nogmaals onderstrepen, dat hij nul komma nul heeft met PVV, Le Pen en AfD.

In het interview vatte Ignatieff de grondige wijziging van het vreemdelingenrecht en de effecten daarvan samen in een indringend voorbeeld. Op een gegeven moment moet de staat een lieve familie vanuit Rotterdam naar Zimbabwe uitzetten, omdat de familie geen recht heeft op verblijf in Nederland: ‘De menselijke kant daarvan is verschrikkelijk. Maar het kan niet anders. De legitimiteit van de rechtsstaat hangt ervan af. Immigratie is alleen mogelijk als mensen weten dat de nieuwkomers legaal zijn en een bestaan als Nederlands burger kunnen opbouwen.’

Wij zijn niet naïef. Sommige partijen van uiterst-links en -rechts kunnen schade toebrengen aan de democratische rechtsstaat. Maar de vraag is of het establishment daarmee gerechtigd is om telkens van fascisme te spreken. Een paar recente voorbeelden uit de fascisme-trommel:

‘Fascisme is terug van nooit weggeweest,’ schreef Willem Schinkel op 24 november 2024. Diezelfde Willem Schinkel vond eerder in Trouw de coronarellen juist ‘een hoopvol teken: vooral jongeren pikken het niet meer. Eindelijk wordt de macht uitgedaagd.’ Eigenlijk vindt hij het niet erg als de democratische rechtsorde in gevaar komt door complotliefhebbers. Willem had in de negentiende eeuw moeten leven. Dan was hij geen dorpsgek geweest, maar een links-anarchistische beroemdheid.

Zo kunnen we doorgaan met het opsommen van lachwekkende voorbeelden van goedkoop en vooral partijdig geklets over de rechtsstaat. Het is te hopen dat de gevestigde linkse media zich in 2025 buigen over de aanpak van de echte problemen, en minder de komst van de nieuwe Benito Mussolini profeteren. Wat altijd voor de Rooms-Katholieke Kerk heeft gegolden, geldt ook voor de democratie: complexio oppositorum, oftewel een complex van tegenstellingen.

Viroloog Marion Koopmans waarschuwt: ''een nieuwe pandemie komt eraan''

We zitten misschien wel dichter bij een nieuwe pandemie dan we willen geloven, zo waarschuwt viroloog Marion Koopmans. Volgens haar is het risico reëel dat er binnenkort een uitbraak plaatsvindt. “In het slechtste geval kan het zelfs volgende maand al raak zijn,” stelt ze.

Waar gaat het om? De vogelgriep, een ziekte die normaal gesproken alleen bij vogels voorkomt, is nu vastgesteld bij koeien in de Verenigde Staten. “Dat is nog nooit eerder gebeurd,” zegt Koopmans. En dat maakt het zorgelijk, want het virus heeft maar één mutatie nodig om ook mensen te kunnen besmetten. “Als dat gebeurt, staan we er slecht voor.”
Zijn we er klaar voor?

De coronacrisis heeft pijnlijk duidelijk gemaakt waar de zwakke plekken zitten in onze pandemische voorbereiding. Denk bijvoorbeeld aan het tekort aan wattenstaafjes en testmaterialen tijdens de eerste golf. “Een groot deel van die spullen kwam uit Wuhan en Noord-Italië. Toen de wereld op slot ging, viel de hele aanvoer stil,” legt Koopmans uit.

Daar komt nog bij dat de Nederlandse overheid, volgens Koopmans, de voorbereidingen op een volgende pandemie niet serieus genoeg neemt. Minister Fleur Agema wil 300 miljoen euro bezuinigen op pandemische paraatheid, een keuze waar de viroloog kritisch op reageert. “We kunnen ons niet veroorloven om nu laks te worden.”

Ook het draagvlak voor vaccinaties lijkt af te nemen. Veel mensen twijfelen na de coronacrisis of ze nog wel een prik willen halen. “Ik begrijp dat mensen huiverig zijn geworden,” zegt Koopmans, “maar vaccinaties zijn een van de belangrijkste middelen die we hebben om ziektes te bestrijden. Zonder dat vertrouwen maken we onszelf kwetsbaar.”

Volgens Koopmans is er alle reden om alert te blijven. “We hebben geleerd van corona, maar we moeten die lessen nu ook toepassen. De volgende pandemie komt, de vraag is alleen wanneer.”

Het Krankzinnigen Instituut der Nederlanden.

Iemand kan tbs opgelegd krijgen voor een strafbaar feit waar minstens vier jaar cel voor staat. Ook moet er sprake zijn van een stoornis, zoals een persoonlijkheidsstoornis of verstandelijke beperking. Daarnaast moet de veiligheid van anderen in gevaar zijn vanwege de kans op herhaling. Het doel van de tbs-maatregel is iemand weer veilig terug laten keren in de samenleving. Naast tbs kan iemand ook gevangenisstraf krijgen. De groep patiënten met een langere celstraf in combinatie met tbs is de laatste jaren groter geworden.

In Rotterdam was er in december een seriemoordenaar actief: Sendric S., een Curaçaoënaar die opgroeide in Rotterdam. Hij stond volgens de politie niet bekend als ‘verward persoon’. Wel heeft hij een bescheiden strafblad, waar met name vermogensdelicten op staan. Hij zal ongetwijfeld een gevangenisstraf met tbs opgelegd krijgen. Maar hoeveel zin heeft dat laatste eigenlijk?

Op 16 juni 2005 besloot de Tweede Kamer een parlementair onderzoek in te stellen naar het tbs-stelsel. Aanleiding was de betrokkenheid van een tbs’er die zich aan zijn verlof had onttrokken bij een moord. Doel van het onderzoek was te achterhalen waarom het tbs-stelsel in de huidige vorm onvoldoende in staat zou zijn de maatschappij te beschermen tegen mensen die na behandeling opnieuw ernstige misdrijven plegen.

In januari 2006 bracht de inmiddels benoemde Tijdelijke commissie tbs-stelsel, die voorgezeten werd door de VVD’er Arno Visser, werkbezoeken aan Engeland en Duitsland. Daarna volgden besloten gesprekken in februari, ook op locatie. Van 13 tot en met 24 maart 2006 sprak de commissie met deskundigen, mensen uit het veld en (oud-)bewindslieden. Deze laatste openbare gesprekken werden live uitgezonden.

Op 16 mei 2006 verscheen het eindrapport: “Het tbs-stelsel hoefde niet herzien te worden, maar moest wel op een aantal punten worden aangepast”, zo concludeerde de commissie.

Het kabinet heeft naar aanleiding van het rapport op verzoek van de Kamer een plan van aanpak opgesteld, dat op 10 oktober 2006 naar de Kamer gestuurd is. Ook zou het kabinet de Kamer halfjaarlijks informeren over de voortgang.

In de eerste voortgangsrapportage die daarop verscheen, kondigde staatssecretaris Albayrak aan dat vanaf 1 januari 2008 een onafhankelijke commissie de verlofaanvragen voor tbs’ers zal toetsen.

Na talrijke ‘incidenten’ werd Nederland pas echt opgeschrikt door de dood van Anne Faber. De jonge vrouw was sinds 29 september 2017 vermist. Twee weken later werd haar lichaam nabij Soest gevonden. Ze bleek meerdere keren te zijn verkracht en met opzet om het leven te zijn gebracht.

In juli 2018 werd de 28-jarige Michael Panhuis voor het ontvoeren, verkrachten en doden van Faber in eerste aanleg veroordeeld tot 28 jaar celstraf, tbs met dwangverpleging en het betalen van een schadevergoeding van ruim een ton. In hoger beroep werd hij in juli 2019 opnieuw tot dezelfde celstraf en tbs veroordeeld; de schadevergoeding viel iets hoger uit. De Hoge Raad verlaagde in juni 2020 de opgelegde celstraf met vier maanden.

De zaak kreeg extra aandacht, omdat de dader tijdens het misdrijf geplaatst was in een psychiatrische instelling waar hij veel vrijheden genoot. Procedures voor zijn overplaatsing waren onzorgvuldig verlopen, evenals hoe hem de vrijheden waren verleend. Het leidde tot strengere landelijke regelgeving. Het Anne Faber Stipendium is naar het slachtoffer vernoemd.

Begin januari dit jaar werd een 76-jarige inwoonster uit Den Dolder vermoord door een verdachte uit de psychiatrische instelling aldaar. Dat is bevestigd door de instelling zelf via een bericht op haar website. In de kliniek worden mensen behandeld met een psychiatrische stoornis die voor de samenleving of voor zichzelf een gevaar vormen.

“De politie heeft een signalement verspreid en tips gevraagd”, aldus het bericht. “Naar aanleiding hiervan hebben wij een melding gedaan waarop de politie donderdagavond laat in een van onze klinieken een patiënt heeft aangehouden ten behoeve van het onderzoek, waarvan wij het resultaat afwachten.”

In de kliniek leven ze erg mee: “Wij zijn erg geschrokken van een mogelijke betrokkenheid van een van onze patiënten. Onze gedachten en ons medeleven gaan uit naar de nabestaanden van het slachtoffer die wij alle sterkte toewensen. Ook denken wij aan al onze buren voor wie het gebeurde een grote schok moet zijn.”

En daar zal het bij blijven; niemand zal zijn verantwoordelijkheid nemen en ontslag indienen wegens “grove nalatigheid met de dood tot gevolg hebbend”.

“Het ministerie van Justitie en Veiligheid grijpt vooralsnog niet in bij de forensische instelling in Den Dolder, van waaruit een patiënt waarschijnlijk donderdag een 76-jarige vrouw doodstak. De eerder bekritiseerde organisatie stond na incidenten een jaar onder curatele van het departement, maar dat is volgens een woordvoerder niet meer het geval.”

China verhoogt de export van bier naar Rusland.

Wie in Rusland het woord “bier” hoort, denkt aan Duitsland of Tsjechië. Geen wonder, omdat de beide landen de grootste bierleveranciers op de Russische markt zijn. Op de derde plaats staat in 2024 verrassend China.

China is nu de op twee na grootste bierleverancier op de Russische markt, doordat het in de periode van januari tot oktober 2024 zijn export met het 1,6-voudige heeft verhoogd. Volgens informatie van het persbureau RIA Novosti leverde het Rijk van het Midden in deze tien maanden 29.800 ton bier aan Rusland en klom zodoende op van de zesde naar de derde plaats in de lijst.

Duitsland blijft weliswaar met 105.300 ton bier de absolute koploper op de Russische markt. In de eerste tien maanden van vorig jaar verkocht het EU-land echter merkbaar minder bier aan Rusland dan nog in 2023: de exportdaling bedroeg 24%.

Daarentegen kon Tsjechië zijn bierexport naar Rusland met 27% verhogen. In totaal bedroegen zijn leveringen 33.100 ton bier. Direct na China komt Litouwen op de vierde plaats. Met 24.300 ton bier leverde de Baltische EU-staat bijna dezelfde hoeveelheid als in dezelfde periode het jaar daarvoor. België zakte van de tweede plaats in het jaar 2023 naar de vijfde plaats. Zijn bierexport naar Rusland nam met een derde deel af, omdat het land in de periode van januari tot oktober slechts 18.400 ton bier leverde.

Polen leverde met 18.100 ton bier de vijfvoudige hoeveelheid van die van het jaar daarvoor. Letland deed het met 16.500 ton bier beduidend slechter op grond van een exportdaling van 36% tegenover het jaar daarvoor. Op de achtste plaats kwam met 10.900 ton bier Kazachstan, omdat het 28% minder leverde.

Op de laatste plaatsen van de top-10 staan Nederland en Oostenrijk. De beid elanden registreerden een exporttoename van respectievelijk 19% en 14%. Nederland leverde 4.700 ton bier, terwijl Oostenrijk 2.300 ton bier op de Russische markt bracht.

Stijgende ziektekosten – geleverd zoals besteld.

Een Duitse werknemer met een bruto maandsalaris van € 3780,- zal in 2025 € 185 minder gaan verdienen. De oorzaak: duidelijk stijgende bijdrages aan de wettelijke ziektekostenverzekering. Een van de belangrijkste redenen ligt in het inbinden van miljoenen asielzoekers in het systeem, die vanaf het begin dienstverlening krijgen zonder zelf bij te dragen. Voor velen is het vooruitzicht op een omvangrijke medische verzorging zonder eigen bijdrage een sterke pullfactor om illegaal naar Duitsland te komen.

De immigratiegolven sinds 2015 en de begeleidende “Refugees Welcome”-waanzin hebben immense kosten voor de ziekteverzekering veroorzaakt. Terwijl de staat sindsdien miljarden in het systeem heeft gepompt, is dit bij lange na niet voldoende om de groeiende uitgaven te dekken. Miljoenen asielzoekers, die op grond van hun verblijfsstatus meestal van een uitkering leven, betalen geen bijdrages, maken echter veelvuldig gebruik van de dienstverlening. De rekening gaat naar de reguliere bijdragebetaler. Privé verzekerden blijven eveneens niet gepaard: ook hier stijgen de bijdragen vanaf 2025 met 10 tot 20%.

De bereidheid om deze belastingen te dragen, neemt zienderogen af. De frustratie over een systeem dat door steeds minder schouders gedragen wordt, neemt toe. Critici, die al in 2015 op deze ontwikkeling wezen, voelen zich bevestigd. De beleidsbepalers in de toenmalige politiek zwijgen echter – een houding, die de woede van veel burgers vergroot.

De wettelijke ziektekostenverzekering bevindt zich op een kritiek punt. De al jaren gegroeide discrepantie tussen diegenen die verplicht moeten bijdragen en diegenen die daar volledig van gevrijwaard zijn, belast de financieringsbasis. Een duurzaam systeem, dat gebaseerd is op solidariteit, kan echter alleen maar functioneren wanneer het door iedereen wordt gedragen. De huidige toestand echter creëert onrechtvaardigheden, die de samenleving verder splijt. Een politiek, die problemen ignoreert en bagatelliseert, schaadt de maatschappelijke samenhang aanzienlijk.

WAT LEVEN WE OOK IN 1 GAAF LAND.
BELGIË 120 EURO ZIEKENFONDS PER JAAR.
ALLES VERGOED.
ZELFS ALLES GEDEKT MET 10 EURO PER MAAND.
KAN IEMAND MIJ DIT UITLEGGEN.

Tja, zodra de overheid met oplossingen en beloftes aankomt, gaat het toch altijd weer mis met hun opdringerij !!!
Van Essen vertelt hoe de regeling hem zowel financieel als emotioneel heeft geraakt. Hoewel de uitkoopregeling beloofde boeren een nieuwe start te geven, moest Van Essen zelf zijn stallen slopen. Ondertussen bleef zijn hypotheek doorlopen. “Ik heb lang moeten wachten op het geld, terwijl ik elke maand mijn hypotheek moest betalen,” zegt Van Essen. “De rente bleef oplopen omdat ik het niet kon afbetalen. Dat heeft mij veel gekost.”
De boer voelt zich in de steek gelaten door de overheid. Hij wacht nog steeds op een deel van het beloofde geld. Tot overmaat van ramp overweegt hij nu zelfs zijn huis te moeten verkopen om financieel het hoofd boven water te houden...
https://nieuwrechts.nl/101807-boer-atie-heeft-spijt-uitkoopregeling-bleek-een-nachtmerrie