English
Dutch
Sander Schimmelpenninck bewijst opnieuw: fatsoensrakker zonder fatsoen - Leedvermaak om moeder dodelijk vuurwerkslachtoffer.
Er zijn klootzakken, en er is Sander Schimmelpenninck. De omhooggevallen columnist en zelfverklaard fatsoensrakker heeft wederom bewezen dat hij het predicaat ‘onuitstaanbaar’ met vlag en wimpel verdient. Dit keer richtte hij zijn ongezouten en totaal misplaatste oordeel op de moeder van een overleden 14-jarig vuurwerkslachtoffer. Zijn woorden op het ‘woke’ platform Bluesky spreken boekdelen: “De moeder van het overleden 14-jarige vuurwerkslachtoffer reageert precies zoals je van een vuurwerktokkie verwacht: schaamteloos, wild om zich heen slaand, en alle eigen verantwoordelijkheid wegwuivend.”
Laten we dit even op ons inwerken. Een moeder die het onvoorstelbare heeft meegemaakt – het verlies van haar kind – wordt op deze manier publiekelijk door de mangel gehaald. En waarom? Omdat Schimmelpenninck vindt dat hij als moralist mag oordelen over hoe een rouwende moeder zich zou moeten gedragen. Wierd Duk deelde dit walgelijke bericht op X en kwam met een rake observatie: “Empathisch platform hoor, dat Bluecry.” Een terechte sneer naar een platform waar omhooggevallen figuren zoals Schimmelpenninck zich in hun veilige bubbel wanen.
Dit gaat niet alleen over een gebrek aan empathie, maar over pure arrogantie en classicisme. Schimmelpenninck plaatst zichzelf keer op keer boven de ‘gewone’ Nederlander, die hij steevast afdoet als “Domrechts” of, in dit geval, “vuurwerktokkie.” Dit is dezelfde minachting waarmee de elite generaties lang gewone mensen wegzette. Zoals oud-Europarlementariër Rob Roos op X scherp stelde: “Zo’n mening over iemand die je totaal niet kent. Mensen aan het begin van een rouwproces – van het ergste dat je kan overkomen – het verlies van je eigen kind. Schandalig.”
Het meest wrange? Schimmelpenninck lijkt geen enkel zelfbewustzijn te hebben. Hij heeft zichzelf uitgeroepen tot kampioen van het fatsoen en de vooruitgang, maar zijn eigen woorden druipen van de haat en het dedain. Als vader zou je toch verwachten dat hij zich kan inleven in het immense verdriet van een rouwende ouder. Maar nee, in plaats daarvan kiest hij ervoor om zijn superieure oordeel te ventileren alsof hij daarmee een publiek belang dient.
Bluesky, het platform waar Schimmelpenninck zijn ware aard laat zien, heeft zichzelf hiermee ook niet bepaald een dienst bewezen. Wierd Duk’s nieuwe bijnaam voor het platform – “Bluecry” – is een rake samenvatting van een plek waar zogenaamd empathische progressieven zich wentelen in hun eigen gelijk, terwijl ze met een vingertje wijzen naar iedereen die niet in hun straatje past.
Sander Schimmelpenninck heeft zichzelf opnieuw ontmaskerd. Zijn gebrek aan empathie, arrogantie en neiging om anderen de maat te nemen, maken hem niet alleen een karikatuur van zichzelf, maar ook een schoolvoorbeeld van alles wat er mis is met de zogenaamde progressieve elite. Misschien moet hij, voordat hij anderen de les leest, eens in de spiegel kijken. Maar ja, dat vereist natuurlijk zelfreflectie – en dat is nou net iets wat je van een omhooggevallen proleet als Schimmelpenninck niet kunt verwachten.
Er zijn klootzakken, en er is Sander Schimmelpenninck. De omhooggevallen columnist en zelfverklaard fatsoensrakker heeft wederom bewezen dat hij het predicaat ‘onuitstaanbaar’ met vlag en wimpel verdient. Dit keer richtte hij zijn ongezouten en totaal misplaatste oordeel op de moeder van een overleden 14-jarig vuurwerkslachtoffer. Zijn woorden op het ‘woke’ platform Bluesky spreken boekdelen: “De moeder van het overleden 14-jarige vuurwerkslachtoffer reageert precies zoals je van een vuurwerktokkie verwacht: schaamteloos, wild om zich heen slaand, en alle eigen verantwoordelijkheid wegwuivend.”
Laten we dit even op ons inwerken. Een moeder die het onvoorstelbare heeft meegemaakt – het verlies van haar kind – wordt op deze manier publiekelijk door de mangel gehaald. En waarom? Omdat Schimmelpenninck vindt dat hij als moralist mag oordelen over hoe een rouwende moeder zich zou moeten gedragen. Wierd Duk deelde dit walgelijke bericht op X en kwam met een rake observatie: “Empathisch platform hoor, dat Bluecry.” Een terechte sneer naar een platform waar omhooggevallen figuren zoals Schimmelpenninck zich in hun veilige bubbel wanen.
Dit gaat niet alleen over een gebrek aan empathie, maar over pure arrogantie en classicisme. Schimmelpenninck plaatst zichzelf keer op keer boven de ‘gewone’ Nederlander, die hij steevast afdoet als “Domrechts” of, in dit geval, “vuurwerktokkie.” Dit is dezelfde minachting waarmee de elite generaties lang gewone mensen wegzette. Zoals oud-Europarlementariër Rob Roos op X scherp stelde: “Zo’n mening over iemand die je totaal niet kent. Mensen aan het begin van een rouwproces – van het ergste dat je kan overkomen – het verlies van je eigen kind. Schandalig.”
Het meest wrange? Schimmelpenninck lijkt geen enkel zelfbewustzijn te hebben. Hij heeft zichzelf uitgeroepen tot kampioen van het fatsoen en de vooruitgang, maar zijn eigen woorden druipen van de haat en het dedain. Als vader zou je toch verwachten dat hij zich kan inleven in het immense verdriet van een rouwende ouder. Maar nee, in plaats daarvan kiest hij ervoor om zijn superieure oordeel te ventileren alsof hij daarmee een publiek belang dient.
Bluesky, het platform waar Schimmelpenninck zijn ware aard laat zien, heeft zichzelf hiermee ook niet bepaald een dienst bewezen. Wierd Duk’s nieuwe bijnaam voor het platform – “Bluecry” – is een rake samenvatting van een plek waar zogenaamd empathische progressieven zich wentelen in hun eigen gelijk, terwijl ze met een vingertje wijzen naar iedereen die niet in hun straatje past.
Sander Schimmelpenninck heeft zichzelf opnieuw ontmaskerd. Zijn gebrek aan empathie, arrogantie en neiging om anderen de maat te nemen, maken hem niet alleen een karikatuur van zichzelf, maar ook een schoolvoorbeeld van alles wat er mis is met de zogenaamde progressieve elite. Misschien moet hij, voordat hij anderen de les leest, eens in de spiegel kijken. Maar ja, dat vereist natuurlijk zelfreflectie – en dat is nou net iets wat je van een omhooggevallen proleet als Schimmelpenninck niet kunt verwachten.
Sander Schimmelpenninck bewijst opnieuw: fatsoensrakker zonder fatsoen - Leedvermaak om moeder dodelijk vuurwerkslachtoffer.
Er zijn klootzakken, en er is Sander Schimmelpenninck. De omhooggevallen columnist en zelfverklaard fatsoensrakker heeft wederom bewezen dat hij het predicaat ‘onuitstaanbaar’ met vlag en wimpel verdient. Dit keer richtte hij zijn ongezouten en totaal misplaatste oordeel op de moeder van een overleden 14-jarig vuurwerkslachtoffer. Zijn woorden op het ‘woke’ platform Bluesky spreken boekdelen: “De moeder van het overleden 14-jarige vuurwerkslachtoffer reageert precies zoals je van een vuurwerktokkie verwacht: schaamteloos, wild om zich heen slaand, en alle eigen verantwoordelijkheid wegwuivend.”
Laten we dit even op ons inwerken. Een moeder die het onvoorstelbare heeft meegemaakt – het verlies van haar kind – wordt op deze manier publiekelijk door de mangel gehaald. En waarom? Omdat Schimmelpenninck vindt dat hij als moralist mag oordelen over hoe een rouwende moeder zich zou moeten gedragen. Wierd Duk deelde dit walgelijke bericht op X en kwam met een rake observatie: “Empathisch platform hoor, dat Bluecry.” Een terechte sneer naar een platform waar omhooggevallen figuren zoals Schimmelpenninck zich in hun veilige bubbel wanen.
Dit gaat niet alleen over een gebrek aan empathie, maar over pure arrogantie en classicisme. Schimmelpenninck plaatst zichzelf keer op keer boven de ‘gewone’ Nederlander, die hij steevast afdoet als “Domrechts” of, in dit geval, “vuurwerktokkie.” Dit is dezelfde minachting waarmee de elite generaties lang gewone mensen wegzette. Zoals oud-Europarlementariër Rob Roos op X scherp stelde: “Zo’n mening over iemand die je totaal niet kent. Mensen aan het begin van een rouwproces – van het ergste dat je kan overkomen – het verlies van je eigen kind. Schandalig.”
Het meest wrange? Schimmelpenninck lijkt geen enkel zelfbewustzijn te hebben. Hij heeft zichzelf uitgeroepen tot kampioen van het fatsoen en de vooruitgang, maar zijn eigen woorden druipen van de haat en het dedain. Als vader zou je toch verwachten dat hij zich kan inleven in het immense verdriet van een rouwende ouder. Maar nee, in plaats daarvan kiest hij ervoor om zijn superieure oordeel te ventileren alsof hij daarmee een publiek belang dient.
Bluesky, het platform waar Schimmelpenninck zijn ware aard laat zien, heeft zichzelf hiermee ook niet bepaald een dienst bewezen. Wierd Duk’s nieuwe bijnaam voor het platform – “Bluecry” – is een rake samenvatting van een plek waar zogenaamd empathische progressieven zich wentelen in hun eigen gelijk, terwijl ze met een vingertje wijzen naar iedereen die niet in hun straatje past.
Sander Schimmelpenninck heeft zichzelf opnieuw ontmaskerd. Zijn gebrek aan empathie, arrogantie en neiging om anderen de maat te nemen, maken hem niet alleen een karikatuur van zichzelf, maar ook een schoolvoorbeeld van alles wat er mis is met de zogenaamde progressieve elite. Misschien moet hij, voordat hij anderen de les leest, eens in de spiegel kijken. Maar ja, dat vereist natuurlijk zelfreflectie – en dat is nou net iets wat je van een omhooggevallen proleet als Schimmelpenninck niet kunt verwachten.
·165 x bekeken
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/5f09aeb6-ccd8-11ef-a84a-12d34ffe7c36.jpg)
