PVV en NSC op ramkoers: Wilders dreigt met verkiezingen – "Jullie spelen met vuur!"

Het was te verwachten, maar het is nu officieel: de PVV en NSC liggen publiekelijk overhoop. En dan hebben we het niet over een klein meningsverschil, maar over een fundamentele botsing die de toekomst van deze regering op het spel zet. Aanleiding? De asiel Noodwet, waar PVV-leider Geert Wilders met klem op blijft hameren. De Raad van State mag dan kritisch zijn, Wilders trekt zich daar terecht niets van aan. Maar NSC? Die partij trapt op de rem.

Dat NSC op zich nog wel achter de wet staat... maar dan wel echt "op zich." De partij sluit namelijk niet uit "dat er een aantal aanpassingen moeten worden verricht." Want ja, jongens toch, ze hechten daar enorm aan "goed bestuur en zorgvuldige wetten" ofzo. Alsof Wilders en de PVV dat niet zouden doen.

Wilders laat het er niet bij zitten. Op X gaat hij keihard in de aanval. Hij tagt NSC en Omtzigt persoonlijk en schrijft: "Jullie spelen met vuur. Na opgeven Noodwet geen wijzigingen meer. Anders mag de kiezer zich uitspreken." Kortom: er komen geen wijzigingen meer. Punt uit. En als NSC dwarsligt? Dan schakelt Wilders over op de enige taal die in een democratie écht telt: die van de stembus.

En laten we wel wezen: dat is een dreigement waar NSC niet vrolijk van wordt. Uit alle peilingen blijkt namelijk dat NSC bij nieuwe verkiezingen weggevaagd zou worden, terwijl de PVV niet alleen veruit de grootste blijft, maar mogelijk zelfs nog verder groeit. Een volgende coalitie kan het dan prima zonder NSC doen – en hopelijk mét een paar echt rechtse partijen die wél bereid zijn om de daad bij het woord te voegen.

Wilders heeft dus een sterke hand. Hij weet dat de kiezer achter hem staat, en dat de PVV de enige partij is die daadwerkelijk luistert naar de roep om strengere asielmaatregelen. NSC daarentegen verliest rap steun, terwijl de partij klaagt over 'goed bestuur' en wat al dies meer zij - terwijl er niets gedaan wordt aan de problemen in ons land.

Het is een typisch voorbeeld van hoe Omtzigt en zijn partij zichzelf buitenspel zetten door te blijven hangen in technocratisch jargon, terwijl de kiezer snakt naar daadkracht.

Dus, beste Omtzigt, het is tijd om te kiezen. Slikken of verkiezingen. Wilders heeft zijn kaarten op tafel gelegd, en die zien er goed uit. Nu is het aan jou. Ga je mee in de strijd voor een strenger asielbeleid, of kies je ervoor om de kiezer opnieuw te laten spreken? Het antwoord zal niet alleen de toekomst van deze regering bepalen, maar ook die van jouw partij.

Wordt vervolgd.