Nationaal Archief haalt duizenden namen uit collaboratieregister WO II

Het Nationaal Archief heeft in de afgelopen week 25.000 namen van de lijst met mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog mogelijk met de nazi's samenwerkten gehaald. Het gaat om mensen van wie onduidelijk is waarom ze na de oorlog zijn onderzocht.

Het Nationaal Archief heeft namen verwijderd van mensen die wel in de online kaartenbak staan, maar van wie geen dossier in het oorlogsarchief zit. Daardoor is onduidelijk waarom ze zijn onderzocht. Zo zou het kunnen dat ze geen dader, maar juist getuige of slachtoffer waren in een zaak. Het is ook mogelijk dat besloten is om iemand niet te vervolgen of dat een dossier simpelweg is zoekgeraakt.

Op de lijst zouden namen moeten staan van mensen die na de Tweede Wereldoorlog zijn onderzocht vanwege mogelijke samenwerking met de Duitsers.

Eerder werd bekend dat mogelijk ook dodelijke slachtoffers van de nazi's op de lijst met 425.000 namen staan. "Er zitten ook dossiers in het archief van mensen bij wie al snel duidelijk was dat die verdenking onterecht was en we weten dat er indertijd bij het opstellen van de dossiers in het archief fouten kunnen zijn gemaakt", zei minister Eppo Bruins (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) daar maandag over.

Het namenregister van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) is vorige week gepubliceerd op de website van het project Oorlog voor de Rechter. De namenlijst zou volledig openbaar worden en deels digitaal te bekijken zijn. Maar na een waarschuwing van de Autoriteit Persoonsgegevens is dat uitgesteld. Het uitgebreide oorlogsarchief blijft daarom tot 1 januari 2026 beperkt openbaar.

Biopik https://bit.ly/4aa7j0Y

In Rotterdam, een stad bekend om zijn gedurfde kunst en architectuur, staat ‘Biopik’, een gigantische gele fallus gecreëerd door de beroemde beeldhouwer Joep van Lieshout.
Dit opvallende kunstwerk, oorspronkelijk geplaatst in 1992 in de tuinen van het Museum Boijmans Van Beuningen, belichaamt Van Lieshout’s thema’s zoals domesticatie en politiek en de hercontextualisering van bekende objecten.

Ondanks de controverse die het veroorzaakte en zijn latere verplaatsing, waardoor het enigszins in de vergetelheid raakte, blijft ‘Biopik’ een krachtig symbool van reproductieve drift, dat onverschillig staat tegenover publieke opinie en zich onverstoord manifesteert binnen de stedelijke omgeving.

3 wallpapers

#Biopik #kunst #Rotterdam #arte #Биопик #искусство #art

Onbegrijpelijk dat het woord ‘radicaal’ alleen in gebruik is voor rechtse partijen.

In ‘kwaliteitskranten’ wordt volop gewaarschuwd voor het gevaar van radicaal-rechts. Voor links lijken andere regels te gelden. Het is naïef om te denken dat alleen rechtse partijen schade kunnen toebrengen aan de democratie, schrijft Afshin Ellian.

Horen jullie de voetstappen van het fascisme niet? Deze waarschuwing kregen we te horen van de progressieven die in 2024 de verkiezingen verloren. En radicaal-links? De Franse president Emmanuel Macron nam in 2024 wellicht de grootste gok van zijn politieke leven om het parlement te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Het pakte voor hem en voor Frankrijk desastreus uit. Kleis Jager schreef in zijn realistische artikel over de winnaar van de Franse verkiezingen dat de linkse agitator Jean-Luc Mélenchon mikt op chaos.

Het linkse establishment in de media gebruikt het woord ‘radicaal’ alleen voor (uiterst) rechtse partijen. EW Magazine kwalificeerde Jean-Luc Mélenchon (72) terecht als de leider van links-radicalen. Mélenchons NFP bestaat uit een gelegenheidscoalitie van socialisten, groenen, communisten en het radicale La France insoumise. Mélenchon had en heeft enorme bewondering voor linkse despoten als Lenin, Castro en Chávez.

Nederlandse ‘kwaliteitskranten’ zien de werkelijkheid voortdurend over het hoofd. Geerten Waling interviewde afgelopen jaar de Canadese oud-politicus, intellectueel en journalist Michael Ignatieff over actuele vraagstukken. Ook ik had een paar jaar geleden een uitvoerig gesprek met Ignatieff. Hij is een zachte liberaal, zoekend naar de balans tussen politiek handelen en zijn eigen idealen. Ligt het probleem van de liberale democratie aan de flanken van uiterst-links en -rechts? Ignatieffs antwoord is leerzaam, ook voor Frans Timmermans:

Dat is eigenlijk een andere manier om te zeggen dat het probleem juist in het politieke midden ligt. Voor mijn progressieve vrienden hier in Nederland zal dit voelen als een schok, maar ik heb geen probleem met Geert Wilders. En ook niet met Marine Le Pen in Frankrijk of met de partij AfD in Duitsland. Mits, en dat is heel belangrijk, ze de Grondwet respecteren. Je hoeft niet dol te zijn op hun partijprogramma of hun retoriek, maar ze hebben het recht om te zeggen wat ze zeggen. Zolang ze de spelregels van het democratische spel maar volgen. Die zijn niet abstract, maar juist heel duidelijk. Je mag geen geweld gebruiken om je politieke doelen te bereiken en je moet accepteren dat je verkiezingen ook kunt verliezen.

Het probleem ligt dus in het politieke midden. Dat was precies het onderwerp van ons gesprek bij het Cleveringadiner. Toen stelde ik hem de volgende vraag: kun je in naam van alle mensen in Canada een ongelimiteerde uitnodiging sturen naar heel Afrika en het Midden-Oosten? Het antwoord was en is nee. Zodra je het vreemdelingenrecht beperkt, kom je inhumaan en harteloos over. En dus benadrukte Ignatieff, om misverstanden te voorkomen, en ik zal dat hier nogmaals onderstrepen, dat hij nul komma nul heeft met PVV, Le Pen en AfD.

In het interview vatte Ignatieff de grondige wijziging van het vreemdelingenrecht en de effecten daarvan samen in een indringend voorbeeld. Op een gegeven moment moet de staat een lieve familie vanuit Rotterdam naar Zimbabwe uitzetten, omdat de familie geen recht heeft op verblijf in Nederland: ‘De menselijke kant daarvan is verschrikkelijk. Maar het kan niet anders. De legitimiteit van de rechtsstaat hangt ervan af. Immigratie is alleen mogelijk als mensen weten dat de nieuwkomers legaal zijn en een bestaan als Nederlands burger kunnen opbouwen.’

Wij zijn niet naïef. Sommige partijen van uiterst-links en -rechts kunnen schade toebrengen aan de democratische rechtsstaat. Maar de vraag is of het establishment daarmee gerechtigd is om telkens van fascisme te spreken. Een paar recente voorbeelden uit de fascisme-trommel:

‘Fascisme is terug van nooit weggeweest,’ schreef Willem Schinkel op 24 november 2024. Diezelfde Willem Schinkel vond eerder in Trouw de coronarellen juist ‘een hoopvol teken: vooral jongeren pikken het niet meer. Eindelijk wordt de macht uitgedaagd.’ Eigenlijk vindt hij het niet erg als de democratische rechtsorde in gevaar komt door complotliefhebbers. Willem had in de negentiende eeuw moeten leven. Dan was hij geen dorpsgek geweest, maar een links-anarchistische beroemdheid.

Zo kunnen we doorgaan met het opsommen van lachwekkende voorbeelden van goedkoop en vooral partijdig geklets over de rechtsstaat. Het is te hopen dat de gevestigde linkse media zich in 2025 buigen over de aanpak van de echte problemen, en minder de komst van de nieuwe Benito Mussolini profeteren. Wat altijd voor de Rooms-Katholieke Kerk heeft gegolden, geldt ook voor de democratie: complexio oppositorum, oftewel een complex van tegenstellingen.

Soms krijg ik wel aparte opdrachtjes, maar ook wel leuke

Het Krankzinnigen Instituut der Nederlanden.

Iemand kan tbs opgelegd krijgen voor een strafbaar feit waar minstens vier jaar cel voor staat. Ook moet er sprake zijn van een stoornis, zoals een persoonlijkheidsstoornis of verstandelijke beperking. Daarnaast moet de veiligheid van anderen in gevaar zijn vanwege de kans op herhaling. Het doel van de tbs-maatregel is iemand weer veilig terug laten keren in de samenleving. Naast tbs kan iemand ook gevangenisstraf krijgen. De groep patiënten met een langere celstraf in combinatie met tbs is de laatste jaren groter geworden.

In Rotterdam was er in december een seriemoordenaar actief: Sendric S., een Curaçaoënaar die opgroeide in Rotterdam. Hij stond volgens de politie niet bekend als ‘verward persoon’. Wel heeft hij een bescheiden strafblad, waar met name vermogensdelicten op staan. Hij zal ongetwijfeld een gevangenisstraf met tbs opgelegd krijgen. Maar hoeveel zin heeft dat laatste eigenlijk?

Op 16 juni 2005 besloot de Tweede Kamer een parlementair onderzoek in te stellen naar het tbs-stelsel. Aanleiding was de betrokkenheid van een tbs’er die zich aan zijn verlof had onttrokken bij een moord. Doel van het onderzoek was te achterhalen waarom het tbs-stelsel in de huidige vorm onvoldoende in staat zou zijn de maatschappij te beschermen tegen mensen die na behandeling opnieuw ernstige misdrijven plegen.

In januari 2006 bracht de inmiddels benoemde Tijdelijke commissie tbs-stelsel, die voorgezeten werd door de VVD’er Arno Visser, werkbezoeken aan Engeland en Duitsland. Daarna volgden besloten gesprekken in februari, ook op locatie. Van 13 tot en met 24 maart 2006 sprak de commissie met deskundigen, mensen uit het veld en (oud-)bewindslieden. Deze laatste openbare gesprekken werden live uitgezonden.

Op 16 mei 2006 verscheen het eindrapport: “Het tbs-stelsel hoefde niet herzien te worden, maar moest wel op een aantal punten worden aangepast”, zo concludeerde de commissie.

Het kabinet heeft naar aanleiding van het rapport op verzoek van de Kamer een plan van aanpak opgesteld, dat op 10 oktober 2006 naar de Kamer gestuurd is. Ook zou het kabinet de Kamer halfjaarlijks informeren over de voortgang.

In de eerste voortgangsrapportage die daarop verscheen, kondigde staatssecretaris Albayrak aan dat vanaf 1 januari 2008 een onafhankelijke commissie de verlofaanvragen voor tbs’ers zal toetsen.

Na talrijke ‘incidenten’ werd Nederland pas echt opgeschrikt door de dood van Anne Faber. De jonge vrouw was sinds 29 september 2017 vermist. Twee weken later werd haar lichaam nabij Soest gevonden. Ze bleek meerdere keren te zijn verkracht en met opzet om het leven te zijn gebracht.

In juli 2018 werd de 28-jarige Michael Panhuis voor het ontvoeren, verkrachten en doden van Faber in eerste aanleg veroordeeld tot 28 jaar celstraf, tbs met dwangverpleging en het betalen van een schadevergoeding van ruim een ton. In hoger beroep werd hij in juli 2019 opnieuw tot dezelfde celstraf en tbs veroordeeld; de schadevergoeding viel iets hoger uit. De Hoge Raad verlaagde in juni 2020 de opgelegde celstraf met vier maanden.

De zaak kreeg extra aandacht, omdat de dader tijdens het misdrijf geplaatst was in een psychiatrische instelling waar hij veel vrijheden genoot. Procedures voor zijn overplaatsing waren onzorgvuldig verlopen, evenals hoe hem de vrijheden waren verleend. Het leidde tot strengere landelijke regelgeving. Het Anne Faber Stipendium is naar het slachtoffer vernoemd.

Begin januari dit jaar werd een 76-jarige inwoonster uit Den Dolder vermoord door een verdachte uit de psychiatrische instelling aldaar. Dat is bevestigd door de instelling zelf via een bericht op haar website. In de kliniek worden mensen behandeld met een psychiatrische stoornis die voor de samenleving of voor zichzelf een gevaar vormen.

“De politie heeft een signalement verspreid en tips gevraagd”, aldus het bericht. “Naar aanleiding hiervan hebben wij een melding gedaan waarop de politie donderdagavond laat in een van onze klinieken een patiënt heeft aangehouden ten behoeve van het onderzoek, waarvan wij het resultaat afwachten.”

In de kliniek leven ze erg mee: “Wij zijn erg geschrokken van een mogelijke betrokkenheid van een van onze patiënten. Onze gedachten en ons medeleven gaan uit naar de nabestaanden van het slachtoffer die wij alle sterkte toewensen. Ook denken wij aan al onze buren voor wie het gebeurde een grote schok moet zijn.”

En daar zal het bij blijven; niemand zal zijn verantwoordelijkheid nemen en ontslag indienen wegens “grove nalatigheid met de dood tot gevolg hebbend”.

“Het ministerie van Justitie en Veiligheid grijpt vooralsnog niet in bij de forensische instelling in Den Dolder, van waaruit een patiënt waarschijnlijk donderdag een 76-jarige vrouw doodstak. De eerder bekritiseerde organisatie stond na incidenten een jaar onder curatele van het departement, maar dat is volgens een woordvoerder niet meer het geval.”

Scholieren in Syrië moeten nu “voor Allah sterven”

Nieuwe machthebbers zorgen voor ontzetting: “islamisten” veranderen leerplan

De hoop op een gematigd Syrië verbleekt sneller dan verwacht. Terwijl de nieuwe overgangsregering zichzelf presenteert met de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock (44, Groenen), zorgt een radicaal veranderd leerplan voor ontzetting.

En doet twijfel rijzen over de beloftes van tolerantie in inclusiviteit die de rebellen hadden gedaan. Want de geplande aanpassingen van van het leerplan werpen een duister licht op de agenda van de nieuwe machthebber, Ahmed al-Sharaa (foto).

De schokkende details: begrippen zoals “martelaars” worden nieuw gedefinieerd. Scholieren dienen nu “voor Allah” te sterven, niet voor het vaderland. Bovendien worden de evolutietheorie en de oerknal theorie uit de schoolboeken verwijderd. En de “weg van het goede” vervangen door de “islamitische weg”.

“Islamistische” taal in het nieuwe leerplan

Bijzonder erg: “Diegenen die vervloekt zijn en van de juiste weg zijn afgeraakt” wordt direct vervangen door “Joden en christenen”. Wat blijft er over van de belofte dat minderheden zich veilig kunnen voelen?

Onder de post op Facebook van het Syrische ministerie van Onderwijs verscheen kritiek: gebruikers vroegen waarom een overgangsregering überhaupt veranderingen in het leerplan zou uitvoeren. Anderen zagen daarin de poging om delen van de geschiedenis van het land “uit te wissen”. Waarover bijna alle commentatoren het met elkaar eens konden worden: de veranderingen blijken in de taal een “islamistische tendens” te bezitten.

Diplomatiek schandaal bij Baerbock-bezoek

Het Syrische ministerie van Onderwijs wimpelde ondertussen af: men zou alleen maar “Assad-propaganda” hebben verwijderd, verklaarde minister van Onderwijs Nasir al-Kadri in een statement op Facebook. Bovendien zouden er alleen maar “foutieve koran interpretaties” gecorrigeerd zijn.

Ook het optreden van minister van Buitenlandse Zaken Baerbock in Damascus liet vragen open. Terwijl Frankrijks minister van Buitenlandse Zaken met een handdruk werd ontvangen, kreeg ze alleen maar een korte blik. Zo wil het islamitische protocol het. Een teken van openheid en tolerantie, zoals al-Sharaa wil demonstreren, is dat echter niet.

Baerbock bleef optimistisch: “We zullen de HTS meten aan haar daden.” Maar de laatste daden dreigen de hoop op een gematigd Syrië definitief te verstikken.

Homunculus Loxodontus https://bit.ly/3Pk8YHA

Homunculus Loxodontus’, beter bekend als ‘Zjdoen’ of “de wachtende”, is een beeld van de Nederlandse kunstenares Margriet van Breevoort.
Het toont een zeeolifant zittend met zijn handen over zijn buik gevouwen, in een houding van geduldig wachten.

Gecreëerd in 2016 voor de Stichting Beelden In Leiden, verwierf het beeld snel populariteit en won het de Publieksprijs datzelfde jaar.
Na aankoop door het Leids Universitair Medisch Centrum, werd het geplaatst bij de hoofdingang.

Zjdoen’s populariteit strekte zich uit tot ver buiten Nederland, met name in Rusland, waar het een symbool werd van geduld, vaak geassocieerd met de Russische volksaard.
Het beeld kreeg zelfs internationale media-aandacht en werd gebruikt op de albumcover van de Belgische band Balthazar.

3 wallpapers

#HomunculusLoxodontus #kunst #Zjdoen #Leiden #LUMC #ГомункулЛоксодонтус #искусство #arte #art

De Bospoldervos https://bit.ly/3DI6hNm

De ‘Bospoldervos’ in Rotterdam is een gigantische, kleurrijke vos gemaakt van gerecyclede straatborden.
Ontworpen door Florentijn Hofman, bekend van de ‘Rubber Duck’, is dit kunstwerk een vrolijke noot in de stedelijke omgeving.
Het moedigt voorbijgangers aan om de stad met nieuwe ogen te zien.

3 wallpapers

#Bospoldervos #kunst #Rotterdam #straatbord #arte #Bospolder #vossen #Боспольдервос #искусство #art

Hoed van Lou Bandy https://bit.ly/3ZYkU6J

‘De Hoed van Lou Bandy’, vervaardigd door Kunst & Vaarwerk, is sinds 1985 een kenmerkend onderdeel van het Vroesenpark in Rotterdam.
Deze sculptuur is een vergrote weergave van een klassieke strooien hoed van het type Oxford 1896 en lijkt in de vijver te zijn beland alsof deze van iemands hoofd is gewaaid tijdens een wandeling door het park.
Het oversized formaat van de hoed creëert een surrealistisch effect, waardoor het kunstwerk opvalt in zijn omgeving.

Verankerd aan de bodem van de vijver, drijft de hoed wat rond en heeft door de jaren heen een licht schuine positie aangenomen.
Elk jaar wordt de hoed door Stadsbeheer uit het water gehaald voor onderhoud en na de vorstperiode in het voorjaar weer teruggeplaatst.

3 wallpapers

#kunst #HoedLouBandy #sculptuur #Rotterdam #Vroesenpark #искусство #скульптура #Skulptur #arte #escultura #art #sculpture

Risco Caido en de heilige bergen van het culturele landschap van Gran Canaria - Spanje https://bit.ly/4gZY45F

Risco Caído ligt in een uitgestrekt bergachtig gebied in het centrum van Gran Canaria en bestaat uit kliffen, ravijnen en vulkanische formaties in een landschap met een rijke biodiversiteit.
Het landschap omvat een groot aantal troglodietennederzettingen - habitats, graanschuren en waterreservoirs - waarvan de leeftijd bewijs is van de aanwezigheid van een pre-Spaanse cultuur op het eiland, die zich in isolatie heeft ontwikkeld, vanaf de komst van Noord-Afrikaanse Berbers, rond het begin van onze jaartelling, tot de eerste Spaanse kolonisten in de 15e eeuw.
Het troglodietencomplex omvat ook cultusholten en twee heilige tempels, of almogarenes - Risco Caído en Roque Bentayga - waar seizoensgebonden ceremonies werden gehouden.
Er wordt gedacht dat deze tempels verband houden met een mogelijke cultus van de sterren en Moeder Aarde.

5 wallpapers

#RiscoCaido #GranCanaria #Spain #Spanje #travel #tourism #UNESCO #werelderfgoed #WorldHeritage #Всемирногонаследия