Massaslachting na frauduleuze pcr-test: De vogelgriep arriveert in Australië.
Dit jaar werd gemeld dat er “hoogpathogene vogelgriep” was gedetecteerd op pluimveebedrijven in verschillende Australische staten. Volgens de Australische regering zijn “alle besmette boerderijen in Victoria, New South Wales en de hoofdstedelijke regio Canberra ontruimd.”
Het was slechts een kwestie van tijd voordat de paniek over de “vogelgriep” Nieuw-Zeeland bereikte. En inderdaad, ze haalde eerder deze maand de krantenkoppen . Op sommige pluimveebedrijven werd een test uitgevoerd op een vermeend ‘virus’, waarvan sommige positief waren. De reactie? Op een boerderij in Otago werden in totaal 160.000 kippen geruimd.
Niemand betwist dat vogels ziek kunnen worden, maar net als bij mensen zijn er verschillende redenen waarom ziekten ontstaan. Wanneer er echter tests worden ingevoerd en de virusjagers arriveren, kan de illusie van een uitbraak worden gewekt. Dit fenomeen is al beschreven in mijn artikel “Hoe cijfers produceren voor de pandemie-industrie” voor lezers van Canberra Daily:
Zelfs in de medische wereld is een ‘geval’ niet hetzelfde als een klinische diagnose of een ziekte. Over het algemeen is een klinische diagnose gebaseerd op symptomen (wat de patiënt meldt), tekenen (wat de arts fysiek opmerkt) en soms laboratoriumtestresultaten. De definitie van een geval kan in enge zin ‘ziektegeval’ betekenen, maar in bredere epidemiologische zin betekent het eenvoudigweg ‘de criteria om een persoon als geval te classificeren’. Met andere woorden: een geval is wat de uitvinder zich voorstelt.
De meeste mediaberichten wekken de indruk dat “vogelgriep” een specifieke entiteit is. Biosecurity NZ waarschuwt echter voor een verscheidenheid aan symptomen, waaronder plotselinge dood, zwakte, moeite met ademhalen, diarree, verlies van eetlust of een ongebruikelijke daling van de eierproductie. Iedereen die ooit voor pluimvee heeft gezorgd, weet dat dit geen nieuwe problemen zijn en dat het vaak moeilijk is om de exacte oorzaken ervan te achterhalen.
Een andere reden voor deze schijnbare uitbraken zijn intensieve landbouwpraktijken. De boerderij in Otago werd als ‘vrije uitloop’ beschouwd omdat de kippen toegang hadden tot een buitenruimte. Met ongeveer 40.000 vogels in elk hok is het echter niet verrassend dat er misvattingen bestaan rond de losse definitie van “vrije uitloop”. Mensen weten misschien ook niet dat ‘vrije-uitloop’-vogels doorgaans medicijnen krijgen zoals antibiotica en vaccins.
Een ander aspect van de ‘vogelgriep’-mythologie is de bewering dat ‘de vogelgriep’ zich zou kunnen verspreiden onder de menselijke bevolking. Zoals we berichtten in Viral Madness, zou de vermeende “H5N1-stam” in 2005 tot 150 miljoen van ons het leven kosten.
Destijds beweerde het Friedrich Loeffler Instituut in Duitsland bewijs te hebben van het “zeer besmettelijke” en pathogene virus. Mijn co-auteur Torsten Engelbrecht publiceerde in 2006 een artikel waarin hij het gebrek aan dergelijk bewijs aantoonde: het “virus” was gebaseerd op bewezen genetische sequenties en de casusnummers waren gebaseerd op de afgeleide PCR-tests.
Twee decennia later is er niets veranderd. In mei van dit jaar werd mijn collega Christine Massey per ongeluk uitgenodigd voor een online rondetafelgesprek over H5N1 onder leiding van Theresa Tam, de Chief Public Health Officer van Canada. Opnieuw konden we ontdekken hoe het onzinnige “vogelgriep”-verhaal voor het publiek werd voorbereid. Mijn man, Dr. Mark Bailey legde onlangs in dit radio-interview uit hoe deze pseudo-uitbraken in scène worden gezet.
De mensheid wordt aangevallen door ‘pandemieën’, maar niet om de redenen die de reguliere media portretteren. Dit boek onderzoekt beweringen over vermeende ‘besmettelijke’ ziekte-uitbraken zoals COVID-19. Het doel is om meer licht te werpen op wat ze zijn, of misschien nog belangrijker, wat ze niet zijn. De overtuiging dat ziektekiemen uit de natuurlijke omgeving (of een laboratorium) ons aanvallen, heeft ertoe geleid dat de meerderheid van de bevolking zich heeft neergelegd bij lockdowns, beperkingen van de burgerrechten, ongekende censuur in vredestijd en meer vaccins.
Er zijn geen tekenen dat deze gebeurtenissen zullen afnemen, of ze nu mensen of dieren treffen. Ogenschijnlijk gaat het om de volksgezondheid, maar in werkelijkheid komt het voordeel vooral ten goede aan de groeiende pandemie-industrie. De reden dat we ons boek The Final Pandemic hebben genoemd, is omdat het aan jou is of je aan deze regelingen wilt deelnemen.
Massaslachting na frauduleuze pcr-test: De vogelgriep arriveert in Australië.
Dit jaar werd gemeld dat er “hoogpathogene vogelgriep” was gedetecteerd op pluimveebedrijven in verschillende Australische staten. Volgens de Australische regering zijn “alle besmette boerderijen in Victoria, New South Wales en de hoofdstedelijke regio Canberra ontruimd.”
Het was slechts een kwestie van tijd voordat de paniek over de “vogelgriep” Nieuw-Zeeland bereikte. En inderdaad, ze haalde eerder deze maand de krantenkoppen . Op sommige pluimveebedrijven werd een test uitgevoerd op een vermeend ‘virus’, waarvan sommige positief waren. De reactie? Op een boerderij in Otago werden in totaal 160.000 kippen geruimd.
Niemand betwist dat vogels ziek kunnen worden, maar net als bij mensen zijn er verschillende redenen waarom ziekten ontstaan. Wanneer er echter tests worden ingevoerd en de virusjagers arriveren, kan de illusie van een uitbraak worden gewekt. Dit fenomeen is al beschreven in mijn artikel “Hoe cijfers produceren voor de pandemie-industrie” voor lezers van Canberra Daily:
Zelfs in de medische wereld is een ‘geval’ niet hetzelfde als een klinische diagnose of een ziekte. Over het algemeen is een klinische diagnose gebaseerd op symptomen (wat de patiënt meldt), tekenen (wat de arts fysiek opmerkt) en soms laboratoriumtestresultaten. De definitie van een geval kan in enge zin ‘ziektegeval’ betekenen, maar in bredere epidemiologische zin betekent het eenvoudigweg ‘de criteria om een persoon als geval te classificeren’. Met andere woorden: een geval is wat de uitvinder zich voorstelt.
De meeste mediaberichten wekken de indruk dat “vogelgriep” een specifieke entiteit is. Biosecurity NZ waarschuwt echter voor een verscheidenheid aan symptomen, waaronder plotselinge dood, zwakte, moeite met ademhalen, diarree, verlies van eetlust of een ongebruikelijke daling van de eierproductie. Iedereen die ooit voor pluimvee heeft gezorgd, weet dat dit geen nieuwe problemen zijn en dat het vaak moeilijk is om de exacte oorzaken ervan te achterhalen.
Een andere reden voor deze schijnbare uitbraken zijn intensieve landbouwpraktijken. De boerderij in Otago werd als ‘vrije uitloop’ beschouwd omdat de kippen toegang hadden tot een buitenruimte. Met ongeveer 40.000 vogels in elk hok is het echter niet verrassend dat er misvattingen bestaan rond de losse definitie van “vrije uitloop”. Mensen weten misschien ook niet dat ‘vrije-uitloop’-vogels doorgaans medicijnen krijgen zoals antibiotica en vaccins.
Een ander aspect van de ‘vogelgriep’-mythologie is de bewering dat ‘de vogelgriep’ zich zou kunnen verspreiden onder de menselijke bevolking. Zoals we berichtten in Viral Madness, zou de vermeende “H5N1-stam” in 2005 tot 150 miljoen van ons het leven kosten.
Destijds beweerde het Friedrich Loeffler Instituut in Duitsland bewijs te hebben van het “zeer besmettelijke” en pathogene virus. Mijn co-auteur Torsten Engelbrecht publiceerde in 2006 een artikel waarin hij het gebrek aan dergelijk bewijs aantoonde: het “virus” was gebaseerd op bewezen genetische sequenties en de casusnummers waren gebaseerd op de afgeleide PCR-tests.
Twee decennia later is er niets veranderd. In mei van dit jaar werd mijn collega Christine Massey per ongeluk uitgenodigd voor een online rondetafelgesprek over H5N1 onder leiding van Theresa Tam, de Chief Public Health Officer van Canada. Opnieuw konden we ontdekken hoe het onzinnige “vogelgriep”-verhaal voor het publiek werd voorbereid. Mijn man, Dr. Mark Bailey legde onlangs in dit radio-interview uit hoe deze pseudo-uitbraken in scène worden gezet.
De mensheid wordt aangevallen door ‘pandemieën’, maar niet om de redenen die de reguliere media portretteren. Dit boek onderzoekt beweringen over vermeende ‘besmettelijke’ ziekte-uitbraken zoals COVID-19. Het doel is om meer licht te werpen op wat ze zijn, of misschien nog belangrijker, wat ze niet zijn. De overtuiging dat ziektekiemen uit de natuurlijke omgeving (of een laboratorium) ons aanvallen, heeft ertoe geleid dat de meerderheid van de bevolking zich heeft neergelegd bij lockdowns, beperkingen van de burgerrechten, ongekende censuur in vredestijd en meer vaccins.
Er zijn geen tekenen dat deze gebeurtenissen zullen afnemen, of ze nu mensen of dieren treffen. Ogenschijnlijk gaat het om de volksgezondheid, maar in werkelijkheid komt het voordeel vooral ten goede aan de groeiende pandemie-industrie. De reden dat we ons boek The Final Pandemic hebben genoemd, is omdat het aan jou is of je aan deze regelingen wilt deelnemen.
English
Dutch
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/1b0369fe-d440-11ef-9783-be782ed4f18b.jpg)
