Een jonge man ging huilend biechten en zei tegen de priester:
"Vergeef me vader want ik heb gezondigd".
“Wat heb je gedaan? ” vroeg de priester.
“Een paar weken geleden ging ik naar de bibliotheek. Ik bleef daar tot sluitingstijd en toen ik op het punt stond naar huis te gaan, begon de regen naar beneden te stromen. Het was zo heftig dat ik in de bibliotheek moest wachten. Ik had een tijdje gewacht met de bibliothecaresse, een jong aantrekkelijk vrijgezel meisje, toen kwam het een tot het ander, en uiteindelijk ging ik met haar naar bed.” De man stopte met praten maar bleef huilen.
"Nou niet huilen, het is een zonde maar zo erg is het niet. Je zou 5 weesgegroetjes moeten zeggen en het zal vergeven worden." Zei de priester.
“Maar daar houdt het niet op” bleef de man snikken. "Een paar dagen later vroeg mijn oudere buurvrouw me haar te helpen met haar computer. Haar man lag in het ziekenhuis en ze kon geen e-mail sturen naar haar zoon. Ik ging daarheen en verholpen het probleem, maar toen ik op het punt stond weg te gaan, begon het te regenen. Het was echt stormachtig en ik moest wachten. Van het een kwam het ander en uiteindelijk ging ik met de oude dame naar bed” huilde de man.
"O jee nou dat maakt het inderdaad moeilijker, maar toch - je zou 15 weesgegroetjes moeten zeggen en je zult vergeven worden", zei de priester.
"Oh ik ben bang dat het ergste nog voor ons ligt" riep de man. “Gisteren ben ik naar de kapper geweest. Ik was zijn laatste klant die dag. Zodra hij klaar was en op het punt stond te sluiten begon de regen zo intens te stromen dat ik met hem moest wachten. Van het een kwam het ander en uiteindelijk ging ik ook met hem naar bed” huilde de man.
“Oh jee, het is inderdaad erger dan ik dacht”, zei de priester.
“Dus wat moet ik doen vader? ” vroeg de man.
"Nou" antwoordde de priester, "je moet hier verdomme weg voordat het gaat regenen! ”.

Wat mensen al niet doen voor geld. Hoe ziek kun je zijn?

https://www.nu.nl/opmerkelijk/6338926/australiers-scheren-zoon-kaal-en-doen-alsof-hij-kanker-heeft-voor-donaties.html

Spijt van transitiespijt?

(Door: Sander Sassen)

Ik denk dat ik voor iedere ouder spreek als ik zeg dat je kinderen je eerste prioriteit zijn en dan met name hun gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Het lijkt mij daarom verschrikkelijk om van je kind te horen te krijgen dat hij of zij, na een succesvolle gendertransitie, zegt transitiespijt te hebben. Dan zakt de vloer ongetwijfeld onder je vandaan, keert je maag een aantal keren om, heb je een gigantisch brok in je keel en ervaar je een duizelend gevoel van machteloosheid. Als ouder realiseer je je namelijk maar al te goed dat een transitie niet omkeerbaar is, een transgender is in de regel, na het verwijderen van de genitaliën, steriel en zal dus nooit kinderen kunnen verwekken of baren. Je dochter, die nu een zoon is, zal dus nooit meer de dochter worden die ze ooit was, ook niet na reconstructieve chirurgie.

Ongetwijfeld lig je dan nachtenlang wakker, badend in het zweet met de vraag waarom je in eerste instantie bent meegegaan in deze wens van je kind? Ongetwijfeld denk je daarbij terug aan dezelfde dilemma’s die je nachtenlang wakker hielden voor zijn of haar transitie: wat als dit gewoon een kinderlijke bevlieging is? Vrijwel ieder kind heeft wel zo’n fase tenslotte? Wat als mijn kind erbij wil horen en gehoor geeft aan maatschappelijke druk? Is het niet beter om te wachten tot na de puberteit? En uiteraard het grootste dilemma: wat als mijn kind later spijt krijgt? Vooral dat laatste dilemma vereist feitelijk een blik in de toekomst, een kristallen bol, waar helaas niemand de beschikking over heeft.

Als je eenmaal in het transitietraject stapt, koop je in de regel geen retourticket, sterker nog, op basis van het ‘Dutch Protocol’, een werkprotocol voor een behandelwijze van kinderen en adolescenten met een wens om van geslacht te veranderen, worden zaken vaak rooskleurig voorgesteld. De ontwikkeling van het kind wordt ‘op pauze’ gezet door het toedienen van puberteitsremmers, een cocktail van hormonen, en er wordt een traject gestart waarbij een psychologische beoordeling wordt gemaakt van de wenselijkheid van de transitie. Dit klinkt als een weloverwogen keuze, maar denkt u zelf eens terug aan uw kindertijd? Hoe was uw kijk op de wereld en op uw toekomst, en wees eerlijk, dacht u daar überhaupt over na? De hamvraag is of je als kind, zelfs onder begeleiding van een psycholoog, wel keuzes kan maken die onomkeerbaar zijn?

Feitelijk vaar je als kind blind op hetgeen je wordt aangedragen, door je ouders, die je door dik en dun steunen, door de behandelende artsen en specialisten, die hier uiteraard een aanmerkelijk belang hebben, maar blind ben je, simpelweg door gebrek aan levenservaring. Levenservaring die niet erfbaar is, levenservaring die je alleen krijgt door je leven te leven. Als u het mij dan op de man af vraagt of ik het starten van een transitie voordat het kind volwassen is verantwoord vindt, is mijn antwoord daarop ‘nee’. Als kind kan, en mag, je dit soort beslissingen niet nemen, ook niet onder begeleiding van een psycholoog en een heel leger aan medische specialisten.

Net zoals u lees ik namelijk al enige tijd met regelmaat de verhalen van jonge mensen die last hebben van transitiespijt, soms zelfs uit het leven stappen, omdat ze niet kunnen leven met de onomkeerbare keuze die ze hebben gemaakt. Ook mijn maag keert dan om, een verkeerde beslissing die je als kind of adolescent hebt gemaakt die je je hele leven mee zult moeten dragen. Letterlijk mee zult moeten dragen zelfs, want je lijf heeft zichtbare littekens van deze onomkeerbare keuze, littekens die je dag in dag uit herinneren aan die keuze, confronterender wordt het niet.

Ik snap daarom heel goed dat transitiespijt hard op weg was om woord van het jaar te worden, want er is veel te weinig aandacht voor transitiespijt. Feitelijk zou je als kind met een transitiewens dag in dag uit met transitiespijt geconfronteerd moeten worden. Maar niet alleen het kind zelf, ook de ouders, ook die moeten hier keer op keer mee geconfronteerd worden. Alleen daarom al is de nominatie van transitiespijt als woord van het jaar gewoon keihard nodig, want al zou hierdoor slechts één kind afzien van transitie om later geen last te krijgen van transitiespijt, dan is dat al winst tenslotte.

Hoera,mijn zoon is vandaag geslaagd voor zijn rijbewijs B. 3x is scheepsrecht, ik wist dat die het zoub redden.

Zoon slaat moeder voor tweede keer in elkaar: 'Maakt kennelijk geen indruk op u'

WADDINXVEEN - Met een wandelstok en zijn vuisten slaat Cornelis van D. zijn moeder in elkaar. Omdat het de tweede keer is, wil het Openbaar Ministerie (OM) dat de rechtbank tbs met dwangverpleging oplegt tegen de 56-jarige man. 'Het baart me zorgen dat het vonnis kennelijk geen indruk op u maakt.'

Terug naar 16 juni. Op die dag takelt de Waddinxvener zijn moeder toe met een wandelstok en zijn vuisten. En dat is niet voor het eerst.

Een jaar eerder gooit hij een stoel naar zijn moeder, laat hij haar struikelen en schopt haar terwijl ze al op de grond ligt.
Van D. wordt in mei van dit jaar veroordeeld voor mishandeling, maar gaat een maand later opnieuw in de fout.

'Het baart me zorgen dat het vonnis kennelijk geen indruk op u maakt', zegt de rechter donderdag tegen hem. 'Dat betreur ik ten zeerste', reageert de verdachte.

Deskundigen die het OM heeft ingeschakeld, denken dat de verdachte in de toekomst opnieuw de fout in gaat. Daarom wordt tbs met dwangverpleging tegen hem geëist.
De officier van justitie ziet geen andere manier dan tbs om herhaling te voorkomen en om Van D. weer in het gareel te krijgen.

Tijdens de zitting vertelt de verdachte geëmotioneerd over de vijf maanden die hij in de gevangenis heeft doorgebracht. Van D. zit vast nadat hij een halfjaar geleden opnieuw zijn moeder heeft mishandeld.

'Het is zwaar, alles is moeilijk. Detentie doet wat met een mens', vertrouwt hij de rechter toe. Van D. zegt bezoek van familie te krijgen in de gevangenis. Zelfs zijn moeder komt met regelmaat langs. Dat vindt hij erg fijn, zonder er verder op in te gaan.

De rechtszaak tegen hem zou donderdag inhoudelijk worden behandeld. Tijdens zo'n zitting komt het OM met de strafeis. Maar de psycholoog en psychiater zijn niet aanwezig, terwijl de advocaat van de verdachte de deskundigen wil horen als getuigen.

Daarom is de inhoudelijke behandeling van de rechtszaak uitgesteld tot 31 januari 2025. Op die datum zal justitie officieel tbs met dwangverpleging tegen Cornelis van D. eisen, zo wordt donderdag duidelijk. Zelf vindt Van D. tbs een 'nogal overdreven straf'.

Dít bedrag kreeg Dries Roelvink voor beruchte gele zwembroek-reclame: 'Ik zat in een andere positie'

Het is alweer 18 jaar geleden, maar nog steeds wordt Roelvink regelmatig geconfronteerd met zijn optreden in een ANWB-reclame. Maar wat verdiende hij eigenlijk aan die klus?

Niet dat zijn carrière erop zit, maar Dries Roelvink kan op dit moment al terugblikken op de nodige successen. De in de Jordaan geboren volkszanger scoorde hitjes met Ik kom eraan, Maria Magdalena en Alleen door jou, schitterde in meerdere realityseries en had dagelijks een bloedpopulaire radiocolumn. We hebben hier dus absoluut te maken met een volwaardige BN'er, al wordt hij door velen vooral gezien als cultheld.

In een interview laat hij weten dat prima te vinden. Bovendien is Roelvink verslaafd aan in het middelpunt van de belangstelling staan. "De aandacht, de adrenaline en het applaus: ik kan echt niet zonder", aldus de volkszanger.

Wat dat betreft heeft Roelvink niks te klagen, want ook de media pennen regelmatig over zijn leven. Over zijn zoon die moslim is geworden. Over het feit dat hij wel of niet bij De Toppers moet. Over zijn aanbod om voor Nederland naar het Songfestival te gaan. Maar één onderwerp komt eigenlijk altijd weer terug: de gele zwembroek. Het kleine stukje stof dat hij in 2007 in een ANWB-reclame droeg, blijft hem maar achtervolgen.

Dries: "Ik kom daar maar niet vanaf. Het is twintig jaar geleden dat ik in een geel Speedo-broekje die reclame voor de ANWB deed. Ik zat in een andere positie dan nu, kreeg er €35.000 voor. Dat leek veel, maar uiteindelijk hield ik onder aan de streep weinig over."

Vijfendertig ruggen is een hoop geld, maar Dries hield meer over aan het ANWB-avontuur, namelijk een flinke portie 'imagoschade'. Althans, dat is hoe hij het zelf omschrijft. Je zou natuurlijk ook kunnen stellen dat Roelvink destijds juist de basis heeft gelegd voor de cultstatus waar hij nu de vruchten van plukt.

Hoe dan ook: "Ik had nooit beseft dat het twintig jaar later nog steeds over die gele zwembroek zou gaan", aldus de bovengemiddeld fitte volkszanger.

Daar heeft Dries trouwens zelf ook wel een aandeel in. Tijdens zijn gastoptreden bij De Toppers eerder dit jaar in de Johan Cruijff ArenA kwam hij immers op in een, jawel, gele zwembroek met glitters. Dat was niet zijn eigen idee, maar dat van opper-Topper René Froger. Dries had zelfs zijn zonen niet verteld dat hij zo zou opkomen. Tijdens het moment suprême hield hij dan ook zijn hart vast, "maar René kreeg gelijk: de Arena ontplofte".