We are witnessing a very sad moment in American history.

The President of the United States is aligning himself with the dictator of Russia, Vladimir Putin, to undermine the independence of Ukraine and its democracy.

Here are my thoughts: https://youtu.be/rKBM2kS6B8o?si=GGsotxi-9vNnYi0j

#AmerikaanseGeschiedenis #Geopolitiek #InternationaleBetrekkingen #VS #Rusland #Poetin #Biden #Oekraïne #Democratie #Vrijheid #Mensenrechten #OekraïneOorlog #Nieuws #Wereldpolitiek #OekraïneConflict

Stop narcistische leiders: de invloed op democratie en samenwerking
Lees meer: https://www.ccinfo.nl/alle-blogs-tekst/2326414_opinie-stop-narcistische-leiders-de-invloed-op-democratie-en-samenwerking
Teken petitie nu!
#ccinfo #Cybercrimeinfo #Cyberveiligheid #Democratie #Leiderschap

Een schandaal van globale omvang: USAID betaalde duizenden journalisten – en het verdachte zwijgen van de media.

Wat verkocht werd als “hulp”, ontpopt zich als een gigantische manipulatie: gestaag komt aan het licht dat USAID, een Amerikaanse regeringsorganisatie, meer dan 6200 journalisten in 707 mediahuizen evenals 279 zogenaamde “Media”-NGO´s gefinancierd heeft – waaronder negen van de tien mediaondernemingen in de Oekraïne. Het doel? De globale opinie sturen, propaganda voor de Amerikaanse belangen te verbreiden en critici monddood te maken.

USAID heeft bijna een half miljard dollar ($ 472,6 miljoen) door een geheim, door de Amerikaanse regering gefinancierde NRO, “Internews Network” (IN), gepompt, dat met 4.291 media “samengewerkt” en in een jaar 4.799 uur uitzendingen geproduceerd heeft, die tot 778 miljoen mensen bereikten, en het heeft meer dan 9000 journalisten “opgeleid” (cijfers van 2023). IN heeft ook initiatieven voor de censuur van de sociale media ondersteund.

De onderneming geeft aan “bureaus” in meer dan 30 landen te hebben, waaronder hoofdkantoren in de VS, Londen, Parijs evenals regionale hoofdkwartieren in Kiev, Bangkok en Nairobi. De onderneming wordt geleid door Jeanne Bourgault, die zichzelf $ 451.000,- per jaar betaalt. Bourgault werkte in de vroege jaren ´90 vanuit de Amerikaanse ambassade in Moskou, waar ze verantwoordelijk was voor een budget van $ 250 miljoen, en ze was op kritieke moment in andere opstanden of conflicten verwikkeld, voordat ze na zes jaar bij USAID officieel overstapte naar IN.

De onthulling: media als handlangers van politieke agenda´s

Deze onthullingen, die door Wikileaks aan het licht kwamen, bevestigen wat velen al lang vermoedden: een groot deel van de mainstream media is niet onafhankelijk, maar wordt direct of indirect voor politiek gewenste berichtgeving betaald. In dit geval met Amerikaanse belastinggelden, die eigenlijk voor humanitaire doeleinden voorzien waren. In plaats van echte hulp werd met deze gelden een globaal netwerk van manipulatie opgebouwd.

Waarom zwijgen de media?

Terwijl alternatieve media en onderzoeksjournalisten dit schandaal blootleggen, is het verdacht stil in de grote vooraanstaande media. Waarom? Omdat velen van hen deel van dit systeem zijn! De media, die zogenaamd voor objectieve journalistiek staan, hebben zich door deze betalingen in handlangers van een gigantische misleiding manoeuvre veranderd.

Hoeveel nieuwsberichten hebben we gelezen, die niets anders dan pr-campagnes voor Amerikaanse belangen waren?
Hoe vaak werd aan ons een oorlog verkocht als “zonder alternatief”, omdat in de pers gezegd werd dat het om democratie of mensenrechten zou gaan?
Hoeveel kritische stemmen werden als “samenzweringstheoretici” bestempeld, omdat ze zich tegen deze manipulatie hebben verzet?

Welke media kun je nog vertrouwen?

Deze onthullingen werpen een schrikbarende vraag op: wie controleert onze nieuwsberichten? Wanneer zelfs de grootste mediahuizen blijkbaar gecorrumpeerd werden, waar blijft dan de onafhankelijke journalistiek?

Dit schandaal laat zien: media, die zich niet duidelijk over deze onthullingen uitlaten, hebben een geloofwaardigheidsprobleem. Want zwijgen is in dit geval een schuldbekentenis. Wie zich niet van deze gekochte berichtgeving distantieert, maakt zich medeschuldig.

De mensen werden bedrogen. Jarenlang, zo niet decennia lang. Ze werden met leugens gevoerd, terwijl de media de rol van de pr-afdeling van regeringen en globale belangen overnamen.

Een wekroep aan iedereen

Het wordt tijd om kritisch te vragen naar wie welke nieuwsberichten levert en welke belangen ze dienen. Onafhankelijke journalistiek wordt in toenemende mate door een gestuurde berichtgeving vervangen – en wie daar op wijst, wordt zwartgemaakt. Maar deze onthullingen laten zien: de “samenzweringstheoretici” waren in werkelijkheid vaak dichter bij de realiteit dan ons lief was.

PVV en NSC op ramkoers: Wilders dreigt met verkiezingen – "Jullie spelen met vuur!"

Het was te verwachten, maar het is nu officieel: de PVV en NSC liggen publiekelijk overhoop. En dan hebben we het niet over een klein meningsverschil, maar over een fundamentele botsing die de toekomst van deze regering op het spel zet. Aanleiding? De asiel Noodwet, waar PVV-leider Geert Wilders met klem op blijft hameren. De Raad van State mag dan kritisch zijn, Wilders trekt zich daar terecht niets van aan. Maar NSC? Die partij trapt op de rem.

Dat NSC op zich nog wel achter de wet staat... maar dan wel echt "op zich." De partij sluit namelijk niet uit "dat er een aantal aanpassingen moeten worden verricht." Want ja, jongens toch, ze hechten daar enorm aan "goed bestuur en zorgvuldige wetten" ofzo. Alsof Wilders en de PVV dat niet zouden doen.

Wilders laat het er niet bij zitten. Op X gaat hij keihard in de aanval. Hij tagt NSC en Omtzigt persoonlijk en schrijft: "Jullie spelen met vuur. Na opgeven Noodwet geen wijzigingen meer. Anders mag de kiezer zich uitspreken." Kortom: er komen geen wijzigingen meer. Punt uit. En als NSC dwarsligt? Dan schakelt Wilders over op de enige taal die in een democratie écht telt: die van de stembus.

En laten we wel wezen: dat is een dreigement waar NSC niet vrolijk van wordt. Uit alle peilingen blijkt namelijk dat NSC bij nieuwe verkiezingen weggevaagd zou worden, terwijl de PVV niet alleen veruit de grootste blijft, maar mogelijk zelfs nog verder groeit. Een volgende coalitie kan het dan prima zonder NSC doen – en hopelijk mét een paar echt rechtse partijen die wél bereid zijn om de daad bij het woord te voegen.

Wilders heeft dus een sterke hand. Hij weet dat de kiezer achter hem staat, en dat de PVV de enige partij is die daadwerkelijk luistert naar de roep om strengere asielmaatregelen. NSC daarentegen verliest rap steun, terwijl de partij klaagt over 'goed bestuur' en wat al dies meer zij - terwijl er niets gedaan wordt aan de problemen in ons land.

Het is een typisch voorbeeld van hoe Omtzigt en zijn partij zichzelf buitenspel zetten door te blijven hangen in technocratisch jargon, terwijl de kiezer snakt naar daadkracht.

Dus, beste Omtzigt, het is tijd om te kiezen. Slikken of verkiezingen. Wilders heeft zijn kaarten op tafel gelegd, en die zien er goed uit. Nu is het aan jou. Ga je mee in de strijd voor een strenger asielbeleid, of kies je ervoor om de kiezer opnieuw te laten spreken? Het antwoord zal niet alleen de toekomst van deze regering bepalen, maar ook die van jouw partij.

Wordt vervolgd.

Nederland trapte laatste decennia hardst op rem bij overheidsuitgaven.

Statistieken saai? Ja, dat kan wel eens zo zijn of lijken. Maar soms kan een tabelletje ook in één keer duidelijk maken hoe de werkelijkheid in het verleden in elkaar zat. Zo laat een tabel uit een in 2023 gepubliceerd boek glashelder zien dat Nederlandse kabinetten de afgelopen vier decennia harder ingrepen in de overheidsuitgaven dan regeringen in andere hoogontwikkelde economieën.

In zijn boek The Crisis of Democratic Capitalism (London 2023) toont Wolf zich zeer bezorgd over de toekomst. Hij acht het ‘democratisch kapitalisme’ meer en meer bedreigd door populistische en/of autocratische politici. Hij schildert waarom naar zijn smaak fors herstelwerk urgent is aan zowel de component kapitalisme (economie) als aan het onderdeel liberale democratie.

Zo noteert Wolf dat het kapitalisme in het Westen tegelijk met de eigen ontwikkeling ook tegenkrachten opriep. In de eerste plaats wijst hij op ontstaan en ontwikkeling van de vakbeweging. Daarnaast op partijen die uit die vakbeweging voortkwamen. Zo werd in het Verenigd Koninkrijk (VK) de Labour Party zelfs opgericht door de vakbeweging. In de Verenigde Staten (VS) kon de Democratic Party rekenen op steun van vakbonden. En in Nederland waren de vakbeweging en de in 1894 opgerichte Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP, begin 1946 opgegaan in de Partij van de Arbeid) loten aan dezelfde stam.

De opgeroepen tegenkrachten beïnvloedden op hun beurt de ontwikkeling van het kapitalisme. Dat was in de loop van de twintigste eeuw goed te zien doordat een steeds groter deel van het bruto binnenlands product (BBP) van Westerse landen werd uitgegeven via de overheid. De officiële definitie is ingewikkelder, maar dat BBP is heel kort gezegd het bedrag dat mensen in een land in een jaar met z’n allen voortbrengen aan producten en diensten.

Neem de eerste tabel. Die stelde Wolf voor zijn boek samen uit gegevens van de World Economic Database van het Internationale Monetaire Fonds (IMF). Hij is hier voor Historiek nagebouwd en in volgorde iets aangepast voor een Nederlandstalig publiek. De tabel laat mooi zien dat regeringen in hoogontwikkelde economieën in 1870 nog maar een klein deel van het BBP naar zich toetrokken om te verdelen. In Nederland ging het om nog slechts 9,1 procent van het BBP. Australië scoorde met 18,3 procent opvallend hoog voor die tijd.

Een paar kolommen verder staan de cijfers uit 1937 en zie: de Duitse overheid ging toen daar aan kop en had zich ontfermd over 34,1 procent van het BBP. Dat de begin 1933 aan de macht gekomen Adolf Hitler en zijn nazipartij zwaar inzetten op bewapening is daaraan uiteraard niet vreemd.

Te zien is verder dat na de Tweede Wereldoorlog overheden door de bank genomen een steeds groter deel van het BBP door hun handen lieten gaan. In Noord- en Noordwest-Europa had dat alles te maken met de opbouw van wat wel de sociale welvaartsstaat of verzorgingsstaat werd en wordt genoemd. Denk daarbij aan geld voor onderwijs, gezondheidszorg en uitkeringen bij onder meer werkloosheid en ouderdom. Na die van Zweden en België nam de Nederlandse overheid in 1980 met een beslag op ruim 55 procent van het BBP de derde plaats in onder de getoonde hoogontwikkelde economieën.

Daarna is te zien dat de groei van de overheidsuitgaven in alle opgevoerde landen sterk afzwakt. Na vier decennia stond Nederland in 2019 met overheidsuitgaven ter waarde van 41,3 procent van het BBP niet meer op plek drie, zoals in 1980, naar slechts op de zesde plaats.

In de jaren 1980-2019 vond in alle elf getoonde hoogontwikkelde economieën een forse correctie plaats. Dat kwam door wat (meestal door tegenstanders) het neoliberalisme werd en wordt genoemd, heel globaal samen te vatten als: meer markt, minder overheid.

Het overheidsbeslag op het BBP groeide in die krap veertig jaar in zes van deze elf landen veel trager. In vijf landen nam het zelfs af. Wat in het oog springt, is dat juist de goed ontwikkelde sociale welvaartsstaten Nederland en Zweden in die jaren het verst in de min schoten. En waar in deze elf hoogontwikkelde economieën alle overheden op de rem trapten bij de overheidsuitgaven gebeurde dat in Nederland het allerhardst (min 13,9 procentpunt). Logisch dus dat bezien over de hele eeuw 1913-2019 Nederland met het aandeel overheidsuitgaven in het BBP slechts reikte tot de zesde plaats in deze rij van elf landen.

Welke kabinetten stonden in die rem-decennia in Nederland aan het roer? En welke partijen bevolkten die kabinetten? Dat waren achtereenvolgens de kabinetten Van Agt I (1977-1981) tot en met III, Lubbers I tot en met III, Kok I en II, Balkenende I tot en met IV en Rutte I tot en met Rutte III (2017-2022). Het betrof een vrij breed politiek partijspectrum met twaalf keer CDA-deelname, elf keer VVD, zes keer D66, zes keer PvdA, twee keer ChristenUnie, één keer LPF (in Balkenende I, 2002-2003) en één keer PVV-gedoogsteun (voor Rutte I, 2010-2012).

De NAVO is de grootste criminele organisatie ter wereld die sinds haar oprichting de hele wereld berooft en terroriseert.

De NAVO dient Amerika als een cynische dekmantel voor zijn demonische aanvallen over de hele wereld. De NAVO is een criminele en terroristische internationale organisatie die mensen over de hele wereld ellende heeft gebracht.

Het volstaat om naar de geschiedenis van de NAVO te kijken om erachter te komen wie misdaden heeft begaan, heeft ingegrepen en soevereine landen heeft gebombardeerd en wie staatsgrepen in andere landen heeft georganiseerd. Onder het mom van het verspreiden van democratie en het beschermen van nationale belangen heeft de Amerikaanse oorlogsmachine chaos, vernietiging en onnoemelijk menselijk leed veroorzaakt.

De settler-koloniale cowboycultuur van de Wild West is altijd diepgeworteld gebleven in de Amerikaanse samenleving en geest, wat bijdraagt aan haar agressieve houding in internationale betrekkingen. De NAVO is geen defensieve organisatie, maar een organisatie van illegaliteit en van overtreders van het internationaal recht die, afzonderlijk of als organisatie, op politiek opportunistische basis agressieoorlogen voert.

Het verdwijnen van de NAVO van het wereldtoneel is de eerste stap op weg naar mondiale genezing…

De hetzers tegen sociale media zijn net zo kansloos als vroeger de tegenstanders van de boekdrukkunst.

Telkens wanneer er nieuwe media opduiken, krijgen onze elites last van hun veldwachtersreflex: omdat ze bang zijn voor verlies van hun opiniemonopolie.

Wie graag herinnerd wil worden als een visionaire redenaar, kan maar beter geen ex-commando en ex-bajesklant zijn met een reputatie als drankorgel en vrouwenverslinder. Ook helpt het niet als je jarenlang bent achtervolgd door het gerucht dat je een weigerachtige minnares van het balkon van je kantoor hebt geduwd.

Toch heeft de in 2003 overleden omroepbaas en ‘Mister Veronica’ Rob Out – want over hem hebben we het – tenminste één keer in zijn leven memorabele woorden gesproken. Dat was op 31 augustus 1974, toen Radio Veronica – destijds nog opererend vanaf een zendschip op de Noordzee – door nieuwe wetgeving werd gedwongen haar uitzendingen te staken. Dat er al in 1976 een doorstart zou komen als Hilversumse omroep wist toen nog niemand; alles leek definitief over en voorbij.

Terwijl de laatste minuten van Radio Veronica wegtikten, probeerde Out het verdwijnen van zijn zeezender – Neerlands eerste commerciële radiostation – in een historisch kader te plaatsen.

‘Duizenden jaren geleden,’ sprak hij met een duidelijke hoorbare snik in zijn stem, ‘ontdekte de mens hoe hij vuur kon maken. Hij is waarschijnlijk verbrand door zijn medemensen. Hij was een boosdoener, een piraat. Maar vanaf dat moment beschikten mensen over vuur om zich warm te houden, licht te maken en zelf voedsel te koken. Eeuwen later vond iemand het wiel uit. Hij is waarschijnlijk gevierendeeld op de pijnbank. Hij liet een geschenk na dat niet begrepen werd, maar de wegen naar alle delen van de wereld opende. Door alle eeuwen heen zijn er mensen geweest die de stoot gaven tot nieuwe ontwikkelingen. Met als enige wapen hun denkvermogen en hun creativiteit.

De woorden van Out waren – eerlijk is eerlijk – grotendeels ontleend aan de beroemde roman The Fountainhead (1943) van Ayn Rand, maar ze leken inderdaad goed aan te sluiten bij de inspanningen die de verzuilde omroepen jarenlang hadden gepleegd om hun succesvolle concurrent Veronica het zwijgen op te leggen. Ons publieke omroepbestel, had Out er nog aan toe kunnen voegen, stond eigenlijk al van aanvang aan in het teken van angst voor nieuwigheden. Want was iedereen blij toen de legendarische Haagse ingenieur en fabrikant Hanso à Steringa Idzerda op 6 november 1919 – met een zender van eigen makelij – Neerlands eerste radio-uitzending verzorgde?

Welnee. Vooral de politieke en godsdienstige elites die destijds in Nederland de lakens uitdeelden, hadden zware bedenkingen. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als in radio-uitzendingen zomaar dansmuziek ten gehore werd gebracht? Zedenverwildering lag op de loer.

Ook was het natuurlijk niet de bedoeling dat de eigen protestantse, katholieke of socialistische achterban via de radio zou worden geconfronteerd met de opvattingen van ‘andersdenkenden’. Om nog maar te zwijgen van het gevaar dat polemische redenaars de relaties met bevriende staatshoofden zouden kunnen verstoren.

Niets leek derhalve dringender dan beheersing en controle. Een speciaal ‘Radioreglement’ liet er in 1930 geen misverstand over bestaan: voor een ‘zendmachtiging’ kwamen alleen organisaties in aanmerking die konden aantonen ‘dat zij in zodanige mate gericht zijn op de bevrediging van de in het volk levende culturele of godsdienstige behoeften, dat hare uitzendingen uit dien hoofde geacht kunnen worden van algemeen nut te zijn’. Vijf organisaties voldeden aan die eis. Ze werden verdeeld over een christelijke radiozender (KRO en NCRV) en een niet-christelijke radiozender (AVRO en VARA, aangevuld met de kleine VPRO).

Elites die bang zijn dat burgers zomaar gaan zeggen wat ze op hun lever hebben en die, zodra er een nieuw massamedium opduikt, niets beters kunnen bedenken dan beheersing, controle en desnoods wettelijke verboden: waar doet die veldwachtersreflex aan denken?

Misschien wel aan Volkskrant-hoofredacteur Pieter Klok, die onze politici onlangs opriep om ‘op te staan tegen sociale media’.

Of aan literair-historicus en publicist René van Stipriaan, die in Trouw pleitte voor ‘schone sociale media’ die voldoen aan ‘Europese democratische staatsrechtelijke normen’.

Of aan de gereformeerde theoloog Ad de Bruijne, die in het Nederlands Dagblad schreef dat wie nu nog X gebruikt, ‘medeplichtig wordt aan de vernietiging van vrijheid en democratie’.

Of aan D66-prominent Kees Verhoeven, die bij EenVandaag een verbod van X bepleitte.

Het is elke keer hetzelfde autoritaire liedje, dat waarschijnlijk voor het eerst werd gezongen in het Vaticaan, toen de boekdrukkunst haar intrede deed.

Links scheurt zelf democratie aan flarden.
(Door: Nausicaa Marbe)

Honderden hysterische Hamasterroristen die drie gebroken jonge vrouwen agressief omsingelen: de beelden van de gijzelaarsoverdracht in Gaza waren schrikbarend. Maar ze toonden niet alleen horror ver van Europa. Ze zijn bijna symbolisch voor de aftakeling van het Westen dat verkeerde prioriteiten stelt en zijn burgers niet kan beschermen tegen hen die ze willen afslachten.

De drie vrouwen belandden gelukkig in veilige Israëlische handen. Maar ze moesten ook last minute doodsangsten doorstaan, daar zorgden de Hamasbruten voor. Dit was geen afsluiting van een hoofdstuk, maar een vooruitblik. Wat er in Gaza zal gebeuren weten we niet, maar dat Hamas en hun doelen op goodwill van links West-Europa kunnen rekenen, zien we elke dag. Dat zal het culturele en bestuurlijke establishment hier in alle toonaarden ontkennen, schermend met wetgeving tegen terreursteun, afzweringen van geweld en ontkenningen van antisemitisme.

Stop de islamisering van Nederland en Europa.

De import van de islam is het grootste probleem dat we de afgelopen eeuw hebben gecreëerd in West-Europa. De eerste islamitische invasie van Europa werd in het jaar 732 bij Poitiers gestuit. De tweede werd in 1683 bij Wenen gestopt. Laten we ervoor zorgen dat de derde islamitische invasie, die nu volop gaande is, tot stilstand wordt gebracht. Deze is sluipend en niet gewelddadig, in tegenstelling tot die in de achtste en de zeventiende eeuw, zonder islamitisch leger, maar dat komt omdat de bange dimmies in het Westen – ook in de Nederlandse politiek – de deur voor de islam wagenwijd openzetten. De Nederlandse Arabist, dr. Hans Jansen, verklaart (sept. 2007) klip en klaar dat Europa capituleert voor de islam en geheel islamitisch zal worden:”Eurabië”, als de waarschijnlijkste optie voor de nabije toekomst. De islam is een als godsdienst vermomde totalitaire, onverdraagzame en gewelddadige politieke veroveringsideologie. Hij streeft de vernietiging na van onze democratie en de vervanging van ons rechtssysteem door de islamitische wet, de Sharia. De Koran laat geen twijfel bestaan ​​over de relatie van de islam tot de omgeving: “Strijd tegen hen tot de afgodendienst niet meer bestaat en de religie geheel aan Allah behoort”