#recepten #gluhwein

https://www.landleven.nl/lekker-eten/witte-gluhwein/

15-jarige richt bloedbad aan op christelijke school in VS: meerdere doden en gewonden.

Afgelopen maandag vond er wéér een schietpartij plaats in de VS, ditmaal op de Abundant Life Christian School in Madison, Wisconsin. Een 15-jarig meisje, Natalie Rupnow, opende het vuur in een studiezaal, wat resulteerde in twee doden – een leraar en een medeleerling – en zes gewonden. De dader schoot zichzelf daarna neer en overleed onderweg naar het ziekenhuis.

Natalie Rupnow was pas enkele maanden leerling op de school. Volgens de politie had ze persoonlijke problemen, waarvan sommige mogelijk in een manifest zijn beschreven. Dit document, getiteld "War against Humanity," circuleert online maar is nog niet door autoriteiten geverifieerd. De FBI onderzoekt momenteel of het manifest authentiek is en of het verband houdt met de motieven van Rupnow.

Opvallend is dat Natalie afkomstig was uit een gezin waar vuurwapens niet onbekend waren. Haar vader, Jeff Rupnow, deelde in augustus een foto van Natalie op een schietbaan, met als bijschrift dat ze “veel plezier hadden bij de schietclub”. De politie onderzoekt hoe de tiener toegang kreeg tot het pistool dat bij de schietpartij werd gebruikt.

De schietpartij vond plaats in een studiezaal op de school, waar zo’n 420 leerlingen van kleuters tot middelbare scholieren worden onderwezen. De slachtoffers zijn een vrouwelijke docent, die net dit jaar voltijds in dienst was, en een eerstejaars studente die door bekenden werd omschreven als "een lieve, talentvolle pianiste".

Zes anderen raakten gewond, waaronder twee leerlingen die in kritieke toestand verkeren. De overige vier slachtoffers, een docent en drie leerlingen, hebben lichtere verwondingen opgelopen. Twee van hen zijn inmiddels ontslagen uit het ziekenhuis.

Hoewel de school beveiligingscamera’s en andere protocollen heeft, beschikte het gebouw niet over metaaldetectoren of een vaste beveiliger. De politie benadrukt dat het belangrijk is om te onderzoeken hoe een dergelijke tragedie heeft kunnen plaatsvinden en hoe dergelijke gebeurtenissen in de toekomst kunnen worden voorkomen.

Volgens politiechef Shon Barnes is het identificeren van het motief de hoogste prioriteit. Hij suggereerde dat meerdere factoren een rol kunnen hebben gespeeld, zonder verder in detail te treden. Ouders van medeleerlingen vertelden dat Natalie op school weinig contact maakte met anderen en mogelijk worstelde met sociale isolatie.

Een ander opvallend detail is een T-shirt dat Natalie droeg op een foto op de schietbaan. Het shirt toonde het logo van de Duitse band KMFDM, die ook werd geassocieerd met de daders van het Columbine-bloedbad in 1999. Dit kan wijzen op een mogelijk inspiratiepunt, maar dit is vooralsnog speculatief.

Leerlingen op deze school krijgen verplicht Arabische les: ‘Voorbeeld voor anderen zijn’

Het Heilige-Drievuldigheidscollege in Leuven heeft een vernieuwende stap gezet door Arabisch toe te voegen aan het curriculum voor het zesde jaar van de richting moderne talen.

Dit nieuws, onlangs bekendgemaakt via Mediahuis-kranten, sluit aan bij de bredere hervormingen in het secundair onderwijs, waarbij scholen meer vrijheid krijgen om hun lesuren in te vullen.

Het college heeft gekozen om Arabisch op te nemen als onderdeel van deze modernisering. Deze keuze komt voort uit de mogelijkheid om het lesaanbod voor moderne talen anders te benaderen.

Waar er eerder vaste vakken waren zoals Latijn, economie of wiskunde, biedt de nieuwe structuur ruimte voor andere, minder traditionele vakken.

Met deze verandering krijgen scholen de kans om een gevarieerd programma aan te bieden dat leerlingen uitdaagt en hen voorbereidt op een steeds veranderende wereld.

Volgens Frank Baeyens, directeur van het Heilige-Drievuldigheidscollege, is het doel niet om de leerlingen vloeiend Arabisch te leren spreken, maar om hen kennis te laten maken met een compleet andere taal.

“Het gaat om het aanbieden van een taal die qua structuur, schrift en tekens compleet anders is, en die daarmee ook filosofisch en cultureel uitdagend is,” legt Baeyens uit. “We willen hun horizon verbreden.”

De introductie van Arabisch is niet alleen een intellectuele uitdaging, maar ook maatschappelijk relevant, benadrukt Baeyens.

In een samenleving die steeds diverser wordt, kan het leren van een taal als Arabisch helpen om culturele grenzen te overstijgen en bruggen te slaan tussen verschillende gemeenschappen.

Daarnaast kan deze toevoeging waardevol zijn voor leerlingen die thuis Arabisch spreken. Voor hen biedt het onderwijs een kans om de taal op een academisch niveau verder te ontwikkelen en in te zetten.

Baeyens hoopt ook dat de school een Arabisch sprekende leraar kan aanstellen. “Het zou fantastisch zijn als we een leraar met een Arabische achtergrond kunnen aanstellen,” zegt hij.

“Niet alleen zou dit een meerwaarde zijn voor het taalonderwijs, maar het zou ook een voorbeeld kunnen zijn voor andere leerlingen.”

”Zo kunnen zij zich identificeren met iemand die een bepaalde maatschappelijke positie heeft bereikt en doorstuderen heeft nagestreefd.”

”Helaas zijn er momenteel te weinig leraren met een migratieachtergrond, en dat is iets waar we echt verandering in willen brengen.”

Voor zover bekend, is het Heilige-Drievuldigheidscollege een van de weinige scholen in Vlaanderen die Arabisch aanbieden. De onderwijskoepels zijn niet op de hoogte van andere scholen die dezelfde stap hebben gezet.

Hoewel dit bijzonder lijkt, is het niet de eerste keer dat katholieke scholen in Vlaanderen buiten de gebaande paden treden: in het verleden boden sommige scholen bijvoorbeeld Koreaans of Zweeds aan.

De keuze voor Arabisch sluit aan bij een bredere trend in het onderwijs, waarbij scholen meer ruimte krijgen om hun lessen op maat aan te passen aan de noden van hun leerlingen.

Arabisch, gesproken door miljoenen mensen wereldwijd, biedt leerlingen niet alleen taalvaardigheden, maar ook inzicht in een rijke cultuur en geschiedenis die vaak buiten het westerse perspectief ligt.

Door Arabisch aan te bieden, creëert het Heilige-Drievuldigheidscollege een unieke leerervaring voor leerlingen.

Ze ontwikkelen niet alleen nieuwe taalkennis, maar ook een dieper begrip van verschillende manieren van denken en communiceren.

Dit kan hen helpen in hun persoonlijke groei én in hun toekomst, waarin kennis van verschillende culturen steeds belangrijker wordt.

De hervormingen in het secundair onderwijs bieden scholen zoals het Heilige-Drievuldigheidscollege de mogelijkheid om innovatief te zijn.

Door Arabisch toe te voegen aan het curriculum, bereidt de school haar leerlingen niet alleen intellectueel voor, maar ook op een wereld waarin culturele en taalvaardigheden steeds crucialer worden.

Water bij de wijn doen https://bit.ly/4iQGraf

Compromissen zien te sluiten.

3 wallpapers

#water #wijn #wine #agua #vino #Wasser #Wein #вода #вино #uitdrukkingen #expressions #Ausdrücke #expresiones #выражения

Maar we moeten allemaal aan de zonnepanelen... en afhankelijk worden van de wind... Maar wat als er weinig tot geen zon en wind is...??? Moet dit onze toekomst worden ???
Europa wordt opnieuw geconfronteerd met de grenzen van hernieuwbare energie. Nu de dagen korter worden en het weer kouder, laten zon en wind het afweten..., met als gevolg: een stijging van de energiekosten voor burgers en bedrijven !!!
https://nieuwrechts.nl/101540-dure-winter-voor-europa-tekort-aan-zon-en-wind-jaagt-energieprijzen-omhoog

10e editie Levende kerststal in de Dieptetuin! Kom kerst vieren zoals vroeger!

Ook dit jaar maken ze er iets speciaals van!

* Kerstverhaal
* Pony rijden
* Muziek
* Alpaca knuffelen
* Chocolademelk en Glühwein
* Veel gezelligheid

Doelgroep: voor jong en oud!

Toch wel fijn he..., groene stroom (wind en zon)....
Tussen vijf en zes uur vanmiddag kost elektriciteit maar liefst 1,2 euro per kilowattuur.
Mensen met een dynamisch energiecontract doen er goed aan vandaag zo weinig mogelijk stroom te verbruiken. De gemiddelde uurprijs bereikte gisteren al een recordhoogte, vandaag is die nog vijftig procent hoger. Tussen vijf en zes uur vanmiddag kost elektriciteit maar liefst 1,2 euro per kilowattuur.

Mensen met een variabel of vast contract merken niets van de hoge uurprijs. Zij betalen het tarief dat is vastgelegd in hun energiecontract. Zo'n vier miljoen mensen hebben een vast contract voor één of meer jaar. Ruim drie miljoen mensen hebben een variabel contract dat meestal per kwartaal wordt aangepast.
https://nos.nl/artikel/2547999-gebrek-aan-zon-en-wind-leidt-tot-recordprijs-van-elektriciteit?fbclid=IwY2xjawHHkzJleHRuA2FlbQIxMQABHU8a7SwOZHocNMbYQ5i3z4ad9HHVRfzxtfCGpzM88bo_sNGvN7yqHZl8ww_aem_sa9pqgyPS3uxxO92Omkusw

Kritiek op grenscontroles vanuit grensgemeenten: ‘Dit is natuurlijk ondoenlijk’

Vanaf vandaag voert Nederland grenscontroles in aan de grenzen met België en Duitsland. De maatregel die is ingevoerd in opdracht van asielminister Marjolein Faber, kan op veel kritiek rekenen vanuit grensgemeenten. ‘Erg veel verwacht ik daar niet van’, zegt ook de burgemeester van grensgemeente Sittard-Geleen.

De koninklijke marechaussee zal de komende zes maanden grenscontroles uitvoeren aan de grenzen met België en Duitsland. Burgemeester Hans Verheijen van grensgemeente Sittard-Geleen ziet weinig in de nieuwe controles. Hij benadrukt dat volgens de vakbond van de marechaussees er slechts 50 man beschikbaar zijn om de gehele landsgrens van Nederland te controleren. 'Dat is natuurlijk ondoenlijk', aldus Verheijen. 'Alleen al op mijn gemeente hebben we meer dan 20 grensovergangen', zegt hij.

Bovendien zijn dat grensovergangen die volgens Verheijen 'niet in formele zin bestaan'. Hiermee doelt hij op het feit dat Nederland open grenzen heeft met haar buurlanden. De invoer van grenscontroles kunnen zorgen voor een 'gevoel van hindernis, wat buitengewoon kwalijk is', volgens Verheijen. Een grensgemeente zoals Sittard-Geleen, wat grenzen heeft met zowel België als Duitsland, kent een enorme stroom aan werkverkeer van en naar de buurlanden. Volgens Verheijen is de controle een belemmering voor bijvoorbeeld grenswerkers.

‘Alleen al op mijn gemeente hebben we meer dan 20 grensovergangen’

Hans Verheijen, burgemeester Sittard-Geleen
Open grenzen

Minister Fabers doelstelling is om de irreguliere migratie te verhinderen. Verheijen trekt een parallel met de Bondsregering van Duitsland die volgens hem dezelfde doelstelling heeft. Volgens hem controleert Duitsland echter voornamelijk 'de buitengrens' van het land. Vooral uit de richting van Polen en Oostenrijk komt die irreguliere migratie, volgens Verheijen. Hij geeft aan dat in zijn gemeente nauwelijks iets gemerkt wordt van de Duitse controles. 'We hebben gewoon open grenzen, dus je loopt gewoon van het ene naar het andere land', stelt Verheijen, die aangeeft dat hij dat graag zo wilt houden.

Jamil kon door zijn overgewicht amper lopen, maar viel in 4 maanden ruim 30 kilo af.

Hij kon door zijn overgewicht amper lopen en had ook al tien jaar zijn moeder op Curaçao niet meer bezocht. Toen Jamil de Wind (42) vervolgens ook nog een levensgevaarlijke infectie kreeg door zijn gewicht, was het genoeg geweest. Hij besloot te gaan bewegen en verloor van juni tot september ruim dertig kilo.

Al jaren had Jamil uit Hoogvliet enorm overgewicht, waardoor hij alleen schuifelend achter een rollator kon lopen. Omdat hij zo slecht kon bewegen, sleet hij zijn dagen in huis, met weinig sociaal contact en zonder baan. Dat veranderde toen Jamil te horen kreeg dat hij, vanwege zijn overgewicht, lymfoedeem en een levensgevaarlijke infectie in zijn benen had.
“Toen ik die infectie had, moest ik met de ambulance naar het ziekenhuis. Het was zelfs zo erg dat de dokters zeiden dat ik geluk had gehad, omdat het ook mijn dood had kunnen zijn. Dat was een enorme schok.”

Door de gevaarlijke infectie zat de schrik er goed in bij Jamil. Hij besloot zich in te schrijven bij een obesitaskliniek en begon 2,5 jaar geleden met het traject van een maagverkleining.
“Toen kwam ik zes maanden geleden bij de gemeente Rotterdam terecht voor de volgende stap. Die zagen dat ik goed aan het afvallen was en dat ik kon beginnen met het volgende traject, om weer fit te worden voor werk.”

Jamil werd door de gemeente naar bewegingscentrum SPC Rijnmond gestuurd voor het samenwerkingsproject ‘Fit for the Job’.

Personal trainer Errol Esajas kan zich de dag nog goed herinneren dat Jamil aankwam bij SPC Rijnmond, op het bedrijventerrein naast De Kuip. “Hij kon de weg niet goed vinden, liep heel moeilijk achter zijn rollator en was helemaal bezweet. Toen was ik eigenlijk meteen onder de indruk van het feit dat hij zoveel moeite deed om hier te komen.”

Ook topsporters als Stefan de Vrij en Denzel Dumfries over de vloer komen, ging Jamil onder toeziend oog van Errol aan de gang. Errol: “We hebben hier tien Nederlandse voetbalinternationals, maar ook senioren die valtechniek leren en zelfs mensen met een beperking. Ik noem het dan ook geen sportschool, maar een bewegingscentrum.”
Jamil zegt over de afgelopen maanden dat hij geen moment dacht aan stoppen. Al ging het niet altijd van harte. “Je gaat natuurlijk wel uit je comfortzone. Dus hoewel ik veel motivatie had, kon ik ook weleens klagen. Ze noemden mij zelfs grappend een dramaqueen. Ik kon echt klagen als de beste.”

Jamil begon met het afvallen vanwege zijn gezondheid. Toch kwam hier later nog een ander belangrijk doel bij: hij wilde een bezoek brengen aan zijn moeder op Curaçao. Door zijn overgewicht kon hij slecht bewegen en paste hij al tien jaar lang niet goed in een vliegtuigstoel.

“Ik zag haar alleen tijdens het videobellen. Twee van mijn ooms waren overleden en dat deed mij beseffen dat ik niet zeker weet hoe lang mijn familie er nog is. Mijn doel werd dus om voor mijn moeders verjaardag, in september, naar Curaçao te kunnen.”

De reis naar zijn moeder kwam er en werd een groot succes. “Ze wist niet dat ik kwam en dat ik zo was afgevallen. Ik had mijn zus wel in het complot betrokken, dus zij vertelde mijn moeder dat ze visite had die haar graag wilde zien. Toen mijn moeder mij voor het eerst zag, keek ze gelijk vragend naar mijn zus of ik het wel echt was. Daarna realiseerde ze het zich en vlogen we elkaar in de armen.”

“Het was zo’n emotioneel moment. Niemand pakt mij die herinnering meer af. Ook toen ik eenmaal terugkwam van Curaçao, was ik heel trots op mezelf. Nu ik weet dat ik gezonder ben, is het ook een stuk makkelijker als er onverhoopt iets met mijn moeder is. Ik kan nu op elk moment in het vliegtuig stappen als het nodig zou zijn en dat voelt alsof ik meer kan betekenen voor mijn moeder.”

Het bezoeken van zijn moeder mocht dan misschien een overwinning zijn, Jamil is nog lang niet klaar met afvallen. “Het was een hoogtepunt, maar geen eindpunt. Ik hoop zelfs dat het een begin- of middenpunt was. Ik wil nog gezonder en beter worden en in de komende maanden wil ik ook weer aan het werk gaan. Er komt nog een operatie aan voor de overtollige huid.”

“Ik heb nu al spijt dat ik niet eerder ben begonnen met dit traject. Ik denk dat mijn mindset gewoon nog niet goed genoeg was om te beginnen. Ik vroeg wel om hulp, maar ik deed er zelf verder niks aan.”

Jamil heeft door het afvallen een stuk meer zelfvertrouwen en ook vooral een stuk meer plezier in het leven. “Ik kwam bijna nooit meer buiten, maar nu bijna elke dag wel. En ik geniet ervan, zelfs met slecht weer. Hoe meer mensen je buiten tegenkomt, hoe socialer je wordt en hoe meer je wereld groeit. Voor mensen die in mijn oude situatie zitten: er is hoop.”

Spijt van transitiespijt?

(Door: Sander Sassen)

Ik denk dat ik voor iedere ouder spreek als ik zeg dat je kinderen je eerste prioriteit zijn en dan met name hun gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Het lijkt mij daarom verschrikkelijk om van je kind te horen te krijgen dat hij of zij, na een succesvolle gendertransitie, zegt transitiespijt te hebben. Dan zakt de vloer ongetwijfeld onder je vandaan, keert je maag een aantal keren om, heb je een gigantisch brok in je keel en ervaar je een duizelend gevoel van machteloosheid. Als ouder realiseer je je namelijk maar al te goed dat een transitie niet omkeerbaar is, een transgender is in de regel, na het verwijderen van de genitaliën, steriel en zal dus nooit kinderen kunnen verwekken of baren. Je dochter, die nu een zoon is, zal dus nooit meer de dochter worden die ze ooit was, ook niet na reconstructieve chirurgie.

Ongetwijfeld lig je dan nachtenlang wakker, badend in het zweet met de vraag waarom je in eerste instantie bent meegegaan in deze wens van je kind? Ongetwijfeld denk je daarbij terug aan dezelfde dilemma’s die je nachtenlang wakker hielden voor zijn of haar transitie: wat als dit gewoon een kinderlijke bevlieging is? Vrijwel ieder kind heeft wel zo’n fase tenslotte? Wat als mijn kind erbij wil horen en gehoor geeft aan maatschappelijke druk? Is het niet beter om te wachten tot na de puberteit? En uiteraard het grootste dilemma: wat als mijn kind later spijt krijgt? Vooral dat laatste dilemma vereist feitelijk een blik in de toekomst, een kristallen bol, waar helaas niemand de beschikking over heeft.

Als je eenmaal in het transitietraject stapt, koop je in de regel geen retourticket, sterker nog, op basis van het ‘Dutch Protocol’, een werkprotocol voor een behandelwijze van kinderen en adolescenten met een wens om van geslacht te veranderen, worden zaken vaak rooskleurig voorgesteld. De ontwikkeling van het kind wordt ‘op pauze’ gezet door het toedienen van puberteitsremmers, een cocktail van hormonen, en er wordt een traject gestart waarbij een psychologische beoordeling wordt gemaakt van de wenselijkheid van de transitie. Dit klinkt als een weloverwogen keuze, maar denkt u zelf eens terug aan uw kindertijd? Hoe was uw kijk op de wereld en op uw toekomst, en wees eerlijk, dacht u daar überhaupt over na? De hamvraag is of je als kind, zelfs onder begeleiding van een psycholoog, wel keuzes kan maken die onomkeerbaar zijn?

Feitelijk vaar je als kind blind op hetgeen je wordt aangedragen, door je ouders, die je door dik en dun steunen, door de behandelende artsen en specialisten, die hier uiteraard een aanmerkelijk belang hebben, maar blind ben je, simpelweg door gebrek aan levenservaring. Levenservaring die niet erfbaar is, levenservaring die je alleen krijgt door je leven te leven. Als u het mij dan op de man af vraagt of ik het starten van een transitie voordat het kind volwassen is verantwoord vindt, is mijn antwoord daarop ‘nee’. Als kind kan, en mag, je dit soort beslissingen niet nemen, ook niet onder begeleiding van een psycholoog en een heel leger aan medische specialisten.

Net zoals u lees ik namelijk al enige tijd met regelmaat de verhalen van jonge mensen die last hebben van transitiespijt, soms zelfs uit het leven stappen, omdat ze niet kunnen leven met de onomkeerbare keuze die ze hebben gemaakt. Ook mijn maag keert dan om, een verkeerde beslissing die je als kind of adolescent hebt gemaakt die je je hele leven mee zult moeten dragen. Letterlijk mee zult moeten dragen zelfs, want je lijf heeft zichtbare littekens van deze onomkeerbare keuze, littekens die je dag in dag uit herinneren aan die keuze, confronterender wordt het niet.

Ik snap daarom heel goed dat transitiespijt hard op weg was om woord van het jaar te worden, want er is veel te weinig aandacht voor transitiespijt. Feitelijk zou je als kind met een transitiewens dag in dag uit met transitiespijt geconfronteerd moeten worden. Maar niet alleen het kind zelf, ook de ouders, ook die moeten hier keer op keer mee geconfronteerd worden. Alleen daarom al is de nominatie van transitiespijt als woord van het jaar gewoon keihard nodig, want al zou hierdoor slechts één kind afzien van transitie om later geen last te krijgen van transitiespijt, dan is dat al winst tenslotte.